SÜREKLİ DEVRİM TEORİSİ ÜZERİNE - Yeni Şartlar
LOIZOS MICHAEL
Yeni Şartlar
Bu benzersiz durum, Lenin'in 1905-07'de beklemediği ve Şubat 1917'ye kadar sınıf mücadelesinin gelişme biçiminin bir sonucu olarak ortaya çıkan bir dizi faktörün ürünüydü.
Bu faktörler şunlardı:
1-Burjuvazi, devrimci halkın baskısı altında ve Çarlık hükümetinin gidişatı etkin bir şekilde yürütememesi nedeniyle ve İngiliz-Fransız ittifakının desteğiyle devrimci bir şekilde hareket edebilmiş ve Çarlık otokrasisinden kopabilmişti.
2 - Lenin, toprak ağalarına karşı bir köylü ayaklanmasının, Çarlık siyasi sistemine karşı kitlesel, demokratik bir köylü hareketinin gelişebileceği durumu yaratacağını ummuştu. Lenin'in 1905-07 analizinde, burjuva demokratik toplumsal dönüşümün iki unsuru -toprağın ele geçirilmesi ve siyasi özgürlüklerin fethi- ayrılmaz bir şekilde birbirine bağlıydı. Ancak gerçekte, köylülerin belirleyici bir bölümünün - üniformalı köylülerin -toprağı ele geçirme hareketi düzgün bir şekilde gelişmeden önce, kentli işçilerle ittifak halinde kitlesel, demokratik bir güç olarak geliştiği koşulları yaratan, emperyalist savaşın neden olduğu sefaletleriydi.
3 Lenin, proletaryanın müttefiki köylülük üzerinde ideolojik bir etki yapmasını beklemişti; yine de, kısmen emperyalist yolun çabaları nedeniyle, proletarya küçük-burjuva ideolojisinin ezici etkisine yenik düşmüştü, öyle ki, proletarya ve köylülüğün sınıf diktatörlüğünü temsil eden Sovyetler, iktidarı, Rusya'nın emperyalist biçimde katılımını sona erdirmeyi reddeden ve tarım ilişkilerinde herhangi bir radikal dönüşümü onaylamakta son derece isteksiz olan burjuva geçici hükümetine gönüllü olarak devretti.
Ne Troçki ne de onun bugünkü takipçileri, Nisan Tezleri'nden itibaren Lenin'in Sürekli Devrim stratejisine göre hareket ettiği iddiasını haklı çıkarmak için 1917-18'de Lenin'in yazılarının ciddi bir teorik incelemesini yapmadılar. Troçki, Daimi Devrim adlı eserinde, Lenin'in, demokrat-diktatörlüğün gerçekleşmesine ikili- İktidar biçiminde yalnızca "zaman zaman" atıfta bulunduğunu iddia etti. [127] Bununla birlikte Troçki'ye göre, Bolşevik sloganı -morfolojik bir özellik olarak değil, çok büyük bir tarihsel gerçeklik olarak- somutta gerçekleşti . Ama bu, daha önce değil, Ekim'den sonra fark edildi. [128]
Bu iddiaya delil olarak gösterilen deliller ve Sürekli Devrim teorisinin doğruluğu iddiası, Bolşeviklerin Ekim 1917'de ana kent merkezlerinde siyasi iktidarı ele geçirdiğinde, köylülerin yarı feodal toprak sahiplerine karşı mücadeleleri henüz tam olarak gelişmemiş olması; bu, Sürekli Devrim teorisinin savunucularının, 1906'da Troçki'nin öngördüğü gibi, 1917 Ekim'ini burjuva-demokratik devrimin proletarya diktatörlüğü tarafından tamamlanması olarak sunmalarını sağlıyor.
Sürekli Devrim teorisinin doğruluğunu bu şekilde doğrulama biçimi, çok özel bir somut gerçekliği öznel duygulara uygun bir şekilde gözden kaçırıyor - işçi sınıfının siyasi iktidar ve sosyalist devrim için mücadelesini sürdürmek için ihtiyaç duyduğu siyasi özgürlükleri tesis eden Şubat 1917 demokratik devriminin başlattığı siyasi sınıf ilişkilerindeki dönüşüm.
Onlar Lenin'in şu sözünü rahatlıkla unutuyorlar:
Devlet iktidarının bir sınıftan diğerine geçmesi, bir devrimin ilk, başlıca, temel işaretidir ...[129]
Onlar Lenin'in Şubat 1917'yi şöyle tanımladığını unutuyorlar:
...proletaryanın, köylülüğün ve burjuvazinin Anglo-Fransız mali sermayesiyle ittifak halinde Çarlığa karşı devrimi. [130]
Onlar Şunu unutuyor:
1917 Şubat-Mart devriminden önce, Rusya'da devlet iktidarı bir sınıfın, yani feodal soyluların elindeydi...Devrimden sonra iktidar, farklı bir sınıfın, yeni bir sınıfın, yani burjuvazinin elindedir...[131]
Ve bu nedenle:
Bu ölçüde, Rusya'da burjuva ya da burjuva demokratik devrim tamamlanmıştır. [132]
Troçki'ye göre,
"Lenin, "bağımsız demokratik diktatörlüğün ikinci, gelişmiş bir "baskısı"nı bekleyenlere karşı tartışmak için" demokratik diktatörlüğün "gerçekleşmesi"nden son derece şartlı olarak söz etti. Lenin'in sözleri yalnızca, ikili iktidarın sefil başarısızlığının dışında hiçbir demokratik diktatörlüğün olmadığı ve olmayacağı anlamına geliyordu...” [133]
Bununla birlikte, eğer Lenin'in Taktik Üzerine Mektuplar'ını okursak, farklı bir resim elde ederiz.
Troçki'nin, Lenin'in "ikili iktidarın sefil başarısızlığı dışında hiçbir demokratik diktatörlük" olamayacağına inandığı şeklindeki ifadesinin aksine, Lenin'in kendisi böyle bir bağımsız demokratik diktatörlüğün "oldukça mümkün" olduğunu ilan etti. [134]
Belki köylülük bütün toprakları ve bütün iktidarı ele geçirebilir. [135]
Lenin'in "eski" Bolşeviklere yönelik eleştirisi, bu olasılığın reddine dayanmıyordu, ama parti politikasını, köylülerin gelecekte burjuvazinin etkisi altında olduğu bir anda, köylülerin burjuvaziden kopabilecekleri ve toprak ağalarının topraklarına el koyabilecekleri gerçeğine dayandırmak istedikleri gerçeğine dayanıyordu.
“Eski” Bolşevikler, “şimdiki anın” karakterini anlayamadılar, demokratik devrimde sınıf diktatörlüğünün iki biçiminin iç içe geçmesini temsil eden İkili İktidarın, “... bir anlaşmaya,- daha kesin, daha az yasal ama daha sınıfsal-ekonomik bir terim kullanırsak - burjuvazi ve köylülük arasında sınıf işbirliğinin varlığı” gerçeğine dayanıyordu.[136] "Eski" Bolşevikler, parti politikasını, bu diktatörlüğü temsil eden Sovyetlerin henüz burjuvaziden kopmadığı bir zamanda bağımsız bir demokratik diktatörlüğün gelişebileceği olasılığına dayandırmak istediler.
Köylülerin burjuvazinin etkisinden kopmamaları, sınıf mücadelesinin gelişme biçimine bağlı olarak aynı derecede mümkündü.
Lenin'e göre:
Bu gerçek ortadan kalktığında, [137] köylülük burjuvaziden ayrıldığında, burjuvaziye rağmen toprağı ve iktidarı ele geçirdiğinde, bu, burjuva-demokratik devrimde yeni bir aşama olacaktır.... [138]
"Eski" Bolşeviklerin hatası, köylülerin toprağa el koymasını "saf" bir demokratik diktatörlüğün "özü" olarak oluşturmalarıydı. Oysa 1905-07'de Lenin için, toprak ağalarının toprağını ele geçirmeye yönelik köylü hareketi, köylülerin Çarlık otokrasisini ezerek demokratik özgürlüğü elde etme mücadelesinde işçi sınıfının bir müttefiki olarak gelişebilecekleri can alıcı koşulu oluşturmuştu.
Şubat 1917'de, emperyalist savaşın etkileri, kitlesel, demokratik bir köylü hareketinin gelişmesi için alternatif bir varoluş koşulu sağladı; bu elbette toprağı ele geçirme hareketinin gelişmesinin burjuva demokratik devrimi “yeni bir aşamaya” taşıyabileceği ihtimalini dışlamadı.
Eğer Rus devriminin 1917 Ağustos'unun sonunda yaşadığı “ani ve özgün” dönüşe ilişkin Lenin'in analizine dönersek, ve bir karşı devrim girişiminin yenilgisiyle, devrimin barışçıl gelişimine ilişkin orijinal anlamıyla Temmuz öncesi “Tüm İktidar Sovyetlere” sloganını yeniden devreye soktuğunda, Lenin'in Nisan 1917'de Sürekli Devrim stratejisine geçtiğine dair Troçkist iddiaya rağmen, Troçki'nin köylü ve küçük burjuva partilerinin bağımsız olarak gelişmesinin imkansızlığı iddialarına rağmen, Lenin'in “ikili iktidar dışında hiçbir demokratik diktatörlük olmadığına ve olmayacağına” inandığını iddia etmesine rağmen, Eylül 1917'nin başında Lenin'in, “S-R'ler ve Sovyetlere karşı sorumlu Menşevikler hükümetini”[139] desteklemeye hazır olduğunu görebiliriz.
Ve dahası:
Bolşevikler, hükümete katılmak için herhangi bir iddiada bulunmadan ... iktidarın derhal proletaryaya ve yoksul köylülere devredilmesini talep etmekten ve bu talep için devrimci mücadele yöntemlerini kullanmaktan kaçınacaklardı. [140]
Eylül 1917'nin çok özel anında, Kornilov isyanının yenilgisiyle, küçük-burjuva partilerini burjuvazi ile ittifaklarından uzaklaştırmak ve böylece devrimin barışçıl gelişimini garanti etmek için gerçek bir olasılık vardı. Bolşeviklerin iktidarı ele geçirmesinden bir ay önce, Lenin, hükümet iktidarının bir küçük-burjuva partileri bloğu tarafından tutulacağı bağımsız bir demokratik diktatörlük (“Bütün iktidar sovyetlere”) olasılığını öngördü.
Bunun önemi, Lenin'in - sınıf mücadelesinin gelişme biçimine bağlı olarak -belirli olasılıklara izin vermesidir, bunlar Troçki'nin Sürekli Devrim teorisi temelinde kabul edilemezdi.
Devrimci güçlerin Eylül 1917'de bu ittifaktan kopamaması, sınıf mücadelesinin belirli anlarında bu olasılığın somut olarak var olmadığı anlamına gelmez.
İkili İktidarın bir demokratik diktatörlük biçiminin gerçekleşmemesine yol açan, somut durumlardaki belirli sınıf mücadelelerinin sonucuydu, ve bu da Bolşeviklerin ana şehir merkezlerinde silahlı bir şekilde iktidarı ele geçirme olasılığını yarattı. Aksini iddia etmek, bugünün kaçınılmaz zorunluluğunun, geçmişin mücadelelerine geri okunduğu teleolojik bir tarih görüşüne sahip olmak olurdu.
Troçki'nin, burjuva-demokratik devrimin Ekim 1917 proleter devrimi tarafından tamamlandığına inandığına değinmiştik. Onların bakış açısına destek, Ekim'de iktidarın ele geçirilmesinden sonra Lenin'in yaptığı belirli açıklamalar yalıtılarak elde edilebilir, Örneğin;
Rusya'da proletarya diktatörlüğü tarafından gerçekleştirilen toprağın ulusallaştırılması, burjuva demokratik devrimin sonuna kadar götürülmesini en iyi şekilde sağlamıştır ...[141]
Muzaffer Bolşevik devrimi, yalpalamanın sonu, monarşinin ve toprak ağası sisteminin (Ekim devriminden önce yıkılmamıştı) tamamen yıkılması anlamına geliyordu. Burjuva devrimini sonuna kadar götürdük. Köylüler bir bütün olarak bizi desteklediler. [142]
Sadece proleter devrimin zaferi sayesinde, köylülerin burjuva demokratik devrimi gerçekten sonuna kadar götürmelerine yardım edenler Bolşeviklerdi. [143]
Troçkist argümanlar bir dizi faktörün üzerini örtüyor. İlk olarak, bunların sunumu, "eski" Bolşeviklerin yaptığı hatayı, "özü" köylüler tarafından toprağa el konulması olan "saf" bir demokratik diktatörlük tasavvur etme hatasını yeniden üretmektedir. Ekim devriminden sonra toprakların kamulaştırılması gerçekleştiği için, proletarya diktatörlüğü “saf” burjuva devriminin tamamlanması olarak sunuluyor,
Ya da Troçki'nin dediği gibi, Bolşevik demokratik diktatörlük sloganı "Ekim'den önce değil, Ekim'den sonra" gerçekleşti. [144]
Bu anlayışın hatası, Marksist “burjuva devrimi” kategorisinin soyut sunumudur.
Devamı; Saf Devrim ve Sonuç
.
Hiç yorum yok