Devlet Dumasına karşı tutum

Lenin

R.S.D.L.P.nin Birlik Kongresi Üzerine rapor1906
St. Petersburg İşçilerine Bir mektup 
Toplu Eserler Volume 10, Sayfa 317-382.

Konuyla ilgili yazıların Tamamını PDF olarak İndir

Duma meselesinde, Kongrede hakim olan, hizipten raporcu Yoldaş Axelrod du. O da, uzun bir konuşmada, iki kararın karşılaştırmalı esasını tartışmaktan kaçındı (komite iki karar sundu, çünkü Menşevikler ve Bolşevikler anlaşmaya varamamışlardı), sorun üzerine azınlığın görüşlerini kesin olarak ifade ederek, sadece parlamentarizmin anlamı hakkında “genel bir özet” verdi. Çok gerilere gitti, tarihe uzun bir gezi yaptı, ve parlamenterizmin, proleter örgütlenmenin gelişiminde, ajitasyonda, proletaryanın sınıf bilincinin uyanışındaki rolü ve önemi hakkında bir resmini çizdi. “Anarşist-komplocu” görüşlerden durmadan  üstü kapalı söz ederek, tamamen soyutlamalar aleminde, geniş basmakalıp alanda, ve tarihin tüm zamanlarına, tüm ülkelere ve genel olarak tarihin tüm dönemlerine uygulanabilir görkemli yansımalara daldı: fakat soyut karakterlerinden dolayı, eldeki somut konunun somut özelliklerini ele almakta yararsızdı. 

Axelrod'un davasını  inanılmaz soyut, açık ve genel bir şekilde sunduğu aşağıdaki göze batan örneğini hatırlıyorum. Konuşmasında iki kez (bunu not aldım), Sosyal-Demokratlar ve Kadetler arasındaki pazarlık veya anlaşmalara değindi. Birisinde kısaca ona dokunduğunda, ondan aşağılayıcı bir şekilde konuştu ve bir ya da iki kelimeyle tüm anlaşmaya muhalefetini dile getirdi. İkinci kez daha uzun süre ilgilendi ve genel olarak konuşursak, anlaşmalara izin verilebileceğini, ancak komitelerce kapalı kapılar ardında değil, kamu anlaşmalarının  tüm işçilere açık ve net  bir şekilde yapılmamaları gerektiği, ve  önemli siyasi adımlar veya eylemleri betimlemesi gerektiğini söyledi. Böyle anlaşmaların, Proletaryanın siyasi bir güç olarak önemini artıracağını, bu tür politikaların siyasetin mekanizmasını ve çeşitli sınıfların farklı konumlarını ve farklı çıkarlarını daha net ve açıkça ortaya koyacağını söyledi. Anlaşmaların Proletaryayı belirli siyasi ilişkilere çekeceğini, düşmanlarını ve isteksizliklerini görmeyi öğreteceğini, vb.söyledi.

Yoldaş Axelrod'un çok uzun “raporu”, bu tür argümanlardan oluşuyordu. Birey bunlarla bağlantı kuramaz -  sadece bir  ya da iki örnek vererek bunlara bir fikir verebilir.

Cevabımdaki raporumda, her şeyden önce, Axelrod'un çok güzel, gerçekte büyüleyici bir resim çizdiğini söyledim . Canlı renkler ve ince vuruşlar uygulayarak onu sevgiyle ve ustalıkla boyadı . Tek üzücü olan yanı, resmin (somut) hayattan çizilmemesiydi. Güzel bir tablo - bu konuda hiç bir şüphe olamaz - ama konusu tamamen hayali idi. Genel olarak parlamentarizmin önemi üzerine görkemli bir çalışma, temsili kurumların işlevleri üzerine güzel bir popüler konuşma. Tek üzücü olanı , mevcut Rus “parlamentosunun”- eğer buna parlamento denilebilirse- somut tarihsel koşulları hakkında kesin bir şey söylememesi ve açıklamamasıydı. Axelrod, Kadetler'le anlaşmalar konusundaki sözleri ile kendisini tamamen ele verdiğini söyledim. Axelrod kitlelerin önüne açıkça çıkma olasılığına bağımlı olarak eski “kapalı kapılar arkasında” yöntemi yasaklayarak, ve bunun yerine kitleler arasında  ajitasyonu, kitlelerin bağımsızlığını ve kitleler önünde kamu söylemlerini koyarak ,böylesine anlaşmaların - bazen gerçek parlamentarizm olduğunda kaçınılmazdır -  önemini kabul etmişti.  

Muhteşem şeyler, elbette. Ancak Rus “parlamenter” sistemi altında mümkün mü? Veya daha doğrusu, gerçek kitlesel eylemlerin Rusya'da mevcut gerçek (resimsel olmayan) nesnel koşullar altında gerçekleştirdiği biçim bu mu? Mesele bu değil mi, Yoldaş Axelrod, Kadetler ellerinde milyonlarca kopya yayınlayan gazetelere sahipken, Sosyal Demokratlar, yasadışı broşürler aracılığıyla arzu ettiğiniz kitlelere itirazda bulunmak zorunda kaldı? Parlamentarizmin  (kimse inkar etmiyor) işe yaramayan cazibesini betimleme yerine, Sosyal-Demokrat gazeteler, toplantılar, kulüpleri ve sendikaları açısından konuların gerçekten ne durumda olduğunu bize söyleseydiniz daha iyi olmaz mıydı? Tabii ki, benim size, bir Avrupalıya, genel olarak parlamentarizm hakkındaki düşüncelerinizin haber bültenlerini , toplantıları, kulüpleri ve sendikaları taktik olarak öngördüğünü ve bunların hepsinin parlamenter sistemin bir parçası ve parseli olduğunu kanıtlamama gerek yok.

Axelrod raporunda neden kendini basma kalıp sözler ve soyut tekliflerle sınırlandırdı?  Rusya'nın Şubat-Nisan 1906 sürecindeki somut politik gerçeklerini arka planda bırakmak için. Bu gerçekler otokrasi ile ezilen ama kızgın proletarya ve köylülük arasındaki çok  keskin çelişkileri ortaya koyuyor. Genel olarak parlamenterizmin  resimini çizerek dinleyicisini cezb etmek için Axelrod bu çelişkileri  yumuşatmak, onları köreltmek, kadetlerleaçık anlaşmanın, bir  ideal ın “ideal” planını çizmek zorunda kaldı; ve hepsinden öte, bu keskin çelişkilerin bir soyutlamasını yapmak zorundaydı, unut gitsin, onlar hakkında hiçbir şey söyleme.

Bulutlarda uçmamak, bizim asıl anlaşmazlıkları değerlendirmemiz için, ben,  benim raporumda, iki kararı karşılaştırıldım ve bunları ayrıntılı olarak inceledim. Menşeviklerle ile Bolşeviklerin Duma kararları arasında dört ana fark olduğu ortaya çıktı.

Birincisi, Menşevikler seçimlerin hiçbir değerlendirmesini yapmadılar. Kongre zamanında seçimler, Rusya'nın onda dokuzunda yapıldı. Bu seçimler kuşkusuzki durumun gerçekçi ve hayali olmayan bir fotoğrafı için bolca siyasi materyal sağlamıştı. Bu materyali ciddi ve dikkatli bir şekilde değerlendirdik ve şöyle dedik: Rusya'daki çoğunluk yerlerde seçimlere katılımının  Kadetleri desteklemek anlamına geldiğini gösteriyor ve bu gerçekten bir Sosyal-Demokratik politika değildir. Menşevikler bu konu hakkında hiç bir şey söylemiyorlar. Sorunu somut bir şekilde ortaya koymaktan korkuyorlar. Gerçeklerle yüzleşmekten ve Kadetler ve Kara Yüzler arasındaki bu durumdan gerekli sonucu çıkarmaktan korkuyorlar. Gerçek seçimleri, bir bütün olarak sonuçlarını değerlendirmiyorlar, çünkü böyle bir değerlendirme onların yanlış olduğunu kanıtlar.

İkincisi, kararları boyunca, Menşevikler Duma'yı  burjuvazinin bazı unsurlarının iradesini (veya iradesizliğini) ifade eden bir araç olarak değil, bazı burjuva partilerinin çıkarına hizmet eden eden bir araç olarak değil, yasal bir kurum olarak görmesi ya da ele alması. Kararlarında, Duma'dan genel olarak,  Duma'dan bir “kurum” olarak, “saf” biçiminde  popüler bir temsil aracı olarak bahsediyorlar. Bu, Marksist bir argüman yöntemi değil, tamamen Kadet yöntemidir; kelimenin en kötü anlamıyla materyalist değil, idealist bir yöntem; proleter sınıf yöntemi değil, cahil belirsizlikten biri.

Örneğin, Menşevik kararında şu son derece karakteristik ifadeyi ele alalım, kongrede şöyle demiştim: “ devlet dumasını  (gericilikle) geniş kitleler arasında destek aramaya zorlayan bu çatışma" (Menşeviklerin Kongreye sunduğu taslaktan alıntı yapıyorum). Duma'nın geniş kitleler arasında destek arayabileceğini ve arayacağını söylemek doğru mu? Hangi Duma? Bir Octobrist Duma? Kesinlikle değil. Köylülerin ve işçilerin milletvekillerinin bir duması? Destek aramaya ihtiyacı yok, çünkü desteği var, desteği oldu ve olacak. Bir Kadet Duma? Evet, bu böyle bir Duma' ve sadece böyle bir Duma açısından doğrudur . Bir Kadet Duma kesinlikle geniş kitleler arasında destek aramak zorundadır. Ancak Menşevik’lerin soyut, idealist ve genel formülasyonuna kesinlikle sınıf içeriği verdiğiniz anda, ifadelerinin eksik olduğunu ve bu nedenle yanlış olduğunu görürsünüz. Kadetler, halka yaslanmak için çabalıyor. Bu doğru. Burjuva partilere yönelik tutum konusundaki (Bolşevik) kararımızın onlar hakkında kelimesi kelimesine söylediği budur. Fakat bizim kararımız, Kadetlerin halka yaslanma arzusu ile halkın devrimci bağımsızlığı korkusu arasında yalpaladığını söyleyerek devam ediyor. Hiçbir sosyalist, altı çizdiğim sözlerin doğruluğunu inkar edemez. Öyleyse, neden Menşevikler, Duma'nın bir kararında, Duma'nın karakter olarak kadet olacağı zaten biliniyorsa, gerçeğin sadece yarısını anlattıyorlar? Neden sadece Kadetlerin parlak tarafına değiniyorlar ve madalyanın diğer yüzü hakkında hiçbir şey söylemiyorlar?

Duma’mız, halk temsiliyeti “saf fikrinin” cisimleşmesi değildir. Sadece Kadet profesörlerimiz arasındaki  burjuva darkafalılar böyle düşünebilir. Duma'mız, belirli sınıfların ve belirli partilerin temsilcilerinden oluşur. Duma'mız Kadet Duma'sıdır. Dumanın halka dayanma gayreti olduğunu söylersek ve halkın bağımsız devrimci faaliyetlerinden korktuğunu eklemezsek, düpedüz bir yalan söylemiş oluruz, proletaryayı ve bütün insanları yanıltmış oluruz. Anın havasına en affedilmez yoldan bakmış olur ve özgürlük ile monarşi arasında yalpalayan bir partinin zaferlerinin büyüsü altında olarak, o partinin gerçek doğasını değerlendiremediğimizi göstermi oluruz. Elbette, Kadetler bu suskunluktan ötürü bizi övecekler, fakat sınıf bilinçli işçiler övecekmi?

Başka bir örnek. Menşevik, “Çar hükümeti devrimci yükselişi kontrol etmeye çalışıyor” diyorlar. Bu doğru. Ancak bunu yapmaya çalışan sadece çar hükümeti mi? Kadet ler bunu zaten bin defa göstermedilermi, onların da halkın üzerine yaslanmak ve devrimci yükseliş dalgasını kontrol etmek için çabalamıyorlarmı? Sosyal-Demokratların, Kadetleri hak ettiklerinden daha iyi bir ışığa koymaları uygun mudur?

Ve şu sonucu çıkardım. Kararımız, Duma'nın dolaylı olarak devrimi geliştirmeye yardımcı olacağını söylüyor. Bu, Kadetlerin devrim ve gericilik arasında yalpaladığı için, tek doğru formül. Duma'dan bahsedersek, kararımız sade ve açık bir şekilde, Kadet’lerin istikrarsızlığının teşhir edilmesi gerektiğini söylüyor. Duma hakkındaki kararda bu konuda hiçbir şey söylememek , “saf halinde popüler temsilciliği” nin burjuva idealleşmesi hayal aleminde yaşamak  anlamına gelir .

Ve pratik deneyim, Menşeviklerin yanılsamalarını çürütmeye başladı bile. Nevskaya Gazeta da, şimdi, Duma'daki Kadetlerin devrimci bir şekilde davranmadığı ve proletaryanın “ Milyukovlar ve eski rejim  arasındaki anlaşmalar” a izin vermeyeceği yönündeki  (ne yazıkki sistematik olarak tutarlı olmayan) ifadeler bulacaksınız. Bunu söyleyerek Menşevikler, Kongre'deki kararlarına yönelik eleştirilerimin doğruluğunu tam anlamıyla kanıtlıyorlar. Bunu söyleyerek, devrimci dalgayı takip edip, göreceli olarak zayıf olmasına rağmen, Kadetlerin gerçek doğasını ortaya çıkarmaya başlamış ve sorunun Bolşevik sunumunun doğru olduğunu kanıtlayorlar.

Üçüncüsü, Menşevik kararının çeşitli burjuva demokrat türleri arasında proleter taktikleri açısından net bir ayrım yapmadıklarını söyledim. Proleterya, bir dereceye kadar, burjuva demokratlarıyla birlikte ya da “ayrı ayrı yürümesi, ama birlikte grev yapması gerekir. Fakat burjuva demokratlarının hangi kesimi ile proletarya bugünkü Duma döneminde “bir araya gelmeli”? Siz,  Menşevik yoldaşlar, kendiniz, Duma'nın varlığının bu sorunu gündeme getirdiğinin farkındasınız; ama bu sorundan kaçınıyorsunuz. Biz, buna rağmen,; Köylü veya devrimci demokratlarla, onlarla anlaşmamızla, Kadetlerin  istikrarsızlığını ve tutarsızlığını etkisiz hale getirmeyi  sade ve açıkça söyledik. 

Bu eleştiriye cevaben, Menşevikler (özellikle, tekrar ediyorum, Menşeviklerin Kongre'deki asıl ideolojik lideri olan Plehanov) pozisyonlarını daha derinleştirmeye çalıştı ”. Evet, haykırdılar, Kadetleri teşhir etmek istiyorsunuz! Ama biz tüm burjuva partilerini teşhir ediyoruz. Kararımızın son kısmına bakın: “kitlelere tüm burjuva partilerinin tutarsızlığını teşhir etmek vs.”. Plekhanov gururla, sadece burjuva radikallerin, sadece Kadetlere saldırdığını; biz sosyalistlerin  tüm burjuva partilerini teşhir ediyoruz."

Sorunun bu “derinleşmesi” görünümünde gizlenen safsataya Kongre'de sık sık başvuruldu ve şimdi oldukça ​​sık başvuruluyor, bunun hakkında birkaç söz söylemeye değer.

Bu karar ne hakkında? Tüm burjuva partilerin sosyalist teşhir edilmesimi, yoksa burjuva demokratlarının hangi bölümünün proletaryanın burjuva devrimini daha ileriye götürmesine yardım edebileceğini tanımlamak mı?

Açık bir şekilde, önceki ile değil ikinci soruyla ilgileniyor.

Eğer bu açıksa, ilk soruyu ikincinin yerine koymanın bir anlamı yoktur. Burjuva partilere karşı alınacak tutuma gelince , Bolşevik kararı, devrimci ve köylü demokratları da dahil olmak üzere tüm burjuva demokrasisinin sosyalist teşhirinden açıkça söz ediyor. Fakat günümüz proleter taktikleri söz konusu olduğunda, sorun, sosyalist eleştiri değil, siyasi karşılıklı destekleme.

Burjuva devrimi ilerledikçe, proletarya burjuva demokratlar arasında müttefikler aramaya devam etmeyi bırakır ve müttefiklik daha üst seviyelerden alt saflarına kadar derinlere iner. Soyluların Marshalları'ndan ve (1901'de) Shipov sloganını öne süren Bay Struve'den yardım gelebilecek bir zaman vardı : “Haklar ve Yetkili Zemstvo”. Devrim bunun ötesine geçti. Burjuva demokratların üst safları devrimi terk etmeye başladı. Alt katmanlar uyanmaya başladı. Proletarya, burjuva demokratlarının aşağı saflarında müttefikleri (bir burjuva devrimi için) aramaya başladı. Ve bugün, bu açıdan proletaryanın tek doğru taktiğinin tanımı: Kadetlerin istikrarsızlığını felç etmek için, köylülükle (bunlarda  burjuva demokratlarıdır: Menşevik yoldaşlar, bunu unutmayın)  devrimci demokratlar ile  olacaktır.

Ve tekrar. Kadet Duma'sının ilk adımlarını doğrulayan kimin çizgisi? Gerçek zaten tartışmalarımızı geride bıraktı. Reality, Nevskaya Gazeta'yı bile Köylüler (“ Trudovik ”) Grubunu Kadetlere tercih etmeye, köylülerle bir anlaşma arayıp bulmaya ve Kadetleri teşhir etmeye zorladı .Gerçekler bizim parolamızda haklı olduğumuzu kanıtladı: proletaryanın, burjuva devriminin zaferine ulaşılana kadar müttefikleri köylü ve devrimci demokratlardır.

Dördüncü olarak, Menşevik'in Duma'daki bir Sosyal-Demokrat grupla ilgili kararının son maddesini eleştirdim. Sınıf bilinçli proletaryanın büyük çoğunluğunun oy kullanmadığına işaret ettim. Bu şartlar altında, Partinin resmi temsilcilerini bu işçi kitlelerine empoze etmek tavsiye edilebilir mi? Parti, adayların gerçekten Parti organizasyonları tarafından  seçildiğini garanti edebilir mi? Duma'nın ilk Sosyal-Demokrat üyelerinin köylü ve kasaba küçük-burjuva temsilcilerinden gelmesi bekleniyorsa ,belli bir tehlike ve anormal bir durum yaratmayacakmı? Sosyal-Demokrat İşçi Partisi'nin Duma'ya ilk adayları, işçi örgütleri tarafından seçilmemiş ve onların kontrolleri altındadeğil .... Duma'ya Sosyal-Demokrat adaylarının yerel işçi örgütler tarafından aday gösterilmesini talep eden Yoldaş Nazar'ın değişiklik önerisi Menşevikler tarafından reddedildi. Çağrı yoluyla oylama istedik ve  muhalif görüşlerimizi kayıtlara kaydettik.

Kafkasyalı yoldaşların getirdiği değişiklik önerisi için (henüz şeçim yapılmayan yerlerde seçimlere katılmak, ancak diğer partilerle herhangi bir bloğa girmemek) oy kullandık, çünkü diğer partilerle anlaşmaların yasaklanması şüphesizki Parti için büyük siyasi öneme sahipti.

Kongre, seçimlere katılmanın yalnızca kitleler arasında  ajitasyon yapılmasının ve onların geniş bir şekilde organize edilebilmesi mümkün olan durumlarda izin verilmesini isteyen yoldaş Yermansky (kendini bir uzlaştırıcı olarak gören bir Menşevik)nin önerdiği değişiklik reddedildi.

Ulusal Sosyal-Demokrat partilerin temsilcileri - Polonyalılar, Bundistler ve sanırım aynı zamanda Letts - bu soruya ilişkin tartışmalara katıldı ve kesin bir şekilde boykot ilan etti. Bunlar belirli yerel koşulların dikkate alınması gerekliliğini vurguladılar ve soyut argümanlar temelinde böyle bir sorunun çözümünü protesto ettiler.

Duma'da bir Sosyal-Demokrat grubun oluşumu sorunu üzerine, Kongre, Merkez Komitesine, Merkez Komite'since yayınlanan Kongre kararlarında maalesef yer almayan bir talimat verdi. Kongre, Merkez Komitesine tüm Parti organizasyonlarını özellikle: (1) kime, (2) ne zaman ve (3) meclis grubundaki parti temsilcileri olarak hangi şartlarda atadığını ve ayrıca faaliyetlerin periyodik raporlarını sunma talimatını verdi. Bu Parti temsilcileri. Bu karar, yerel işçi örgütlerine Duma'daki Sosyal-Demokrat milletvekillerinin Duma'daki “delegeleri” üzerinde kontrol sahibi olmaları talimat ını veriyor. Parantez içinde, Sosyal-Demokratların parlamenterizm konusundaki görüşlerinin burjuva politikacıların görüşlerinden farklı olduğunu gösteren bu önemli karar hem Struve'nin Duma gazetesinde hem de Novoye'Vremya da oybirliği ile kınandığını veya aşağılandığını söyleyelim.

Son olarak, Devlet Duması hakkındaki tartışma hakkındaki anlatımımı tamamlarken, iki bölümden daha bahsedeceğim. Bunlardan ilki, Kongreye danışma delegesi olarak davet edilen Yoldaş Akimov'un konuşmasıydı . Partimiz tarihine aşina olmayan yoldaşlarımızın bilgisi için,  geç 1890 lardan beri Akimov Yoldaş   Parti'de en istikrarlı oportunist, veya en ısrarlılardan biri olduğunu söyleyelim. Yeni Iskra bile bunu kabul etmek zorunda kaldı. Akimov, 1899 ve sonraki yıllarda bir “Ekonomist” idi ve böyle olmaya devam etti. Osvobozhdeniye'de Bay Struve, “gerçekçiliği” ve onun Marksizminin bilimsel kalitesi için bir den fazla methetti. Yoldaş Akimov ile Bez Zaglavia'nın Bernsteincıları (Sayın Prokopovich ve diğerleri) arasında hemen hemen hiçbir fark yoktur . Doğal olarak, böyle bir yoldaşın kongredeki varlığı, Sosyal-Demokrasinin Sağ ve Sol kanatları arasındaki mücadelede değerli olmaktan başka bir şey olamazdı.

Yoldaş Akimov, Devlet Duma sorunu üzerine raporculardan sonra ilk konuşan oldu. Menşeviklerle pek çok konuda hemfikir olmadığını, ancak Yoldaş Axelrod ile tamamen hemfikir olduğunu söyledi. O sadece Duma'ya girme tarafında değil, aynı zamanda Kadeterin desteklenmesinden yanaydı. Yoldaş Akimov, Kongre'de açıkça Kadetleri destekleyen tek tutarlı Menşevikti (gizli bir şekilde değil, örneğin Kadetlerin Sosyalist-Devrimcilerden daha önemli olduğunu söyleyerek değil). Broşürümde yaptığım Kadetlerin değerlendirilmesine, kadetlerin Zaferi ve İşçi Partisi'nin Görevlerine karşı açıkça sadlrıya geçti. Kadetler,diyor,  “gerçekten insanların özgürlüğünün bir partisi, ancak daha ılımlı bir parti”. Kadetler  diyor, “yetim demokratlar”, "bizim yetim Sosyal Demokrat'ımız". “Menşevikler, Kadetlerin suç ortağı olmalarını önlemek için yapay engeller koymak zorundalar.”

Okuyucu, Yoldaş Akimov'un konuşmasının sadece Menşevik yoldaşlarımızın gittiği yönün ilave ve ikna edici kanıtı olduğunu görecektir.

İkinci bölüm bunu başka bir açıdan gösterdi. Olan şey şu. Komitenin  önerdiği Devlet Duması üzerine Menşevik kararın orijinal taslakğında Madde 5 (silahlı kuvvetler üzerine), şu aşağıdaki cümleleri içeriyordu;" Rus topraklarında ilk kez  milletin derinliklerinden doğan yeni bir otorite görünce”,  çar ın kendisi tarafından istenen ve yasanın tanıdığı" vs..,   Devlet Dumasına  yönelik tedbirsiz ve iyimser bir tutum olarak adlandırılabilecek Menşevik kararın eleştirken, aynı zamanda sözleri vurguladım şakacı bir şekilde: “Tanrı'nın lütfuyla gönderildiğini ” (otorite anlamında) eklememeli miyiz?" dedim.  Komite üyesi,Yoldaş Plekhanov,   bu şakayı yaptığım için bana öfkeli bir şekilde  kızmıştı. Konuşmasında  bu “oportunist olmanın şüphelerini” dinlemek zorundamıyım? (Tam sözleri, aynen yazdığım gibi.)" Orduda kendim hizmet ettim ve askerin otoriteye karşı tutumunu biliyorum; Çar,  tarafından tanınan otoriteye verdiği önemi biliyorum" vb.vb.. Yoldaş Plekhanov'un gücenmesi onun kolay incinen noktasını gözler önüne serdi ve hala “fazla abartdığını” açıkça gösterdi.Tartışmaya cevap olarak yaptığım konuşmada, bunun “şüpheler” sorunu olmadığını ve bu acınacak ifadelerin kullanılmasının saçma olduğunu söyledim.Hiç kimse Plekhanov'u çara inanmakla suçlamıyordu . Ancak  kararlar Plekhanov için yazılmaz; insanlar için yazılırlar. Ve  sadece Messrs. Witte and Co.'ya uygun olan bu tür belirsiz tartışmaların halk arasında yayılması uygun değildi. Bu argümanlar bize karşı dönecekti - çünkü Devlet Duma'sının bir “otorite” olduğunu vurgularsak? (bu kelimenin kendisi Menşeviklerimizin aşırı iyimserliğini ortaya serer)  ve çar tarafından ortaya çıkarılan bir otorite, o zaman bu yasal otorite yasaya göre hareket etmesi ve “onu var etmeye çağıranın” da itaat etmesi gerektiği sonucuna varılır.

Menşevikler kendileri Plekhanov'un fazla abarttığını fark ettiler. Sıralarından gelen bir harekette, yukarıda altı çizilen kelimeler kararlardan silindi.

Kaynak
Lenin
Report on the Unity Congress of the R.S.D.L.P. 1906
A Letter to the St. Petersburg Workers
Collected Works Volume 10, pages 317-382.

Çeviri
Erdoğan A
14 Temmuz, 2019

Devrimci Proletaryanın Demokratik Görevleri