DEVRİMİMİZDE PROLETARYA MÜCADELESİNİN HEDEFİ

Lenin
Mart (Nisan) 1909

Martov Yoldaş ın organize ettiği, -muhalifler dışındaki herkesi içeren- üçüncü tarafların tartışmasına  dahil olan Troçki'ye gelince, burada onun görüşlerini derinlemesine incelemeye giremeyiz. Bunun için hatırı sayılır uzunlukta ayrı bir makaleye ihtiyaç olacak. Sadece Troçki'nin yanlış görüşlerine değinerek ve onların artıklarını alıntı yaparak, Martov Yoldaş sadece okuyucunun kafasını karıştırır, çünkü alıntıların artıkları  meseleleri açıklamaz, tam tersine karmaşıklaştırır. 

Troçki'nin en büyük yanlışı, devrimin burjuva karakterini görmezden gelmesi ve bu devrimden sosyalist devrime geçiş hakkında net bir fikire sahip olmadığıdır. Bu büyük hatalar, Martov Yoldaşının bir kaçını tekrar edip, sempati ve onayla alıntı yaptığında, yan sorunlarda hatalara yol açar. Meseleleri Martov’un kendi açıklamalarıyla düşürdüğü karmaşa halindeki durumlarda bırakmamak, en azından, Troçki’nin Martov’un onayını alan argümanlarının safsatalığını teşhir edeceğiz. Troçki Proletaryanın ve köylülüğün koalisyonu “ya köylülüğün mevcut burjuva partilerinden birinin eline geçeceğini ya da güçlü bir bağımsız parti oluşturacağını” iddia ediyor. Bu açıkça, hem genel teori hem de Rus devriminin tecrübesi açısından yanlıştır. 

Sınıfların bir “koalisyonu”, herhangi bir belirli güçlü partinin ya da genel olarak partilerin var olduğundan hareket etmez. Bu, sadece sınıflarla partileri birbirine karıştırmaktır. Belirtilen sınıfların “koalisyonu”, en azından, mevcut burjuva partilerinden birinin köylülük üzerine etkinlik kuracağını ya da köylülerin güçlü ve bağımsız bir parti kurmaları gerektiği anlamına gelmez! Teorik olarak bu açıktır, çünkü her şeyden önce köylüler parti organizasyonuna kendilerini pek vermezler; ve çünkü, ikincisi, burjuva devriminde köylü partilerin oluşumu son derece zor ve uzun bir süreç olduğundan, “güçlü bağımsız” bir parti yalnızca devrimin sonuna doğru ortaya çıkabilir. Rus devriminin deneyimi, proletaryanın ve köylülüğün “koalisyonlarının”, köylülüğün “güçlü bir bağımsız partisi” olmadan, çok çeşitli biçimlerde bir çok defa ve yüzlerce kez oluştuğunu göstermektedir. Bu tür bir koalisyon, örneğin, bir İşçi Vekilleri Sovyeti ve Bir Asker Vekilleri Sovyeti veya Demiryoluİşçileri Grev Komitesi veya Köylü Milletvekilleri, vb. arasında “ortak eylem” olduğu zaman oluşturuldu. Bütün bu örgütlenmeler temel olarak parti dışıydı; bununla beraber, aralarındaki her ortak hareket şüphesiz sınıfların bir “koalisyonunu” temsil ediyordu. Bu süreç içinde, köylü partisi bir fikir, bir tohum olarak biçimlendi,- 1905 Köylü Birliği, ya da  1906 Trudovik grubu - ve böylesine bir parti büyüdü, gelişti  ve kendisini oluşturdu. Sınıfların koalisyonu belirsiz ve resmi olmayandan, resmi siyasi anlaşmalara tabi olmayanlara kadar farklı şekiller aldı, . 

İlk Duma'nın dağılmasından sonra, örneğin, aşağıdaki üç ayaklanma çağrısı yapıldı:

(1) “Piyadeye ve Donanmaya”, (2) “Tüm Rus Köylülerine”, (3) “Tüm Halka ”. 

İlki, Duma'daki Sosyal-Demokrat grup ve Trudovik grup Komitesi tarafından imzalandı. Bu “ortak eylem” iki sınıfın bir koalisyonun kanıtı mıydı? Tabii ki öyleydi. İnkar etmek demek, safsatacılıkla uğraşmak ya da “sınıf koalisyonu” geniş bilimsel kavramını kesin bir adli kavramına indirgemek anlamına gelir - hemen hemen, bir noterin kine diyebilirim. Ayrıca, işçi sınıfının ve köylülüğün Duma milletvekilleri tarafından imzalanan bu ortak ayaklanma çağrısının kısmi yerel ayaklanmalar şeklinde her iki sınıfın temsilcilerinin ortak eylemlerinin eşlik ettiği reddedilebilir mi? Ortak bir ayaklanma çağrısının ve yerel ve kısmi ayaklanmalara ortak katılım çağrısının geçici bir devrimci hükümetin ortak oluşumunu gerektirdiği reddedilebilir mi? İnkar etmek demek  safsatacılığa (demogojiye) girmek, “hükümet” kavramını bütünlükle ve resmice oluşmuş bir şeye indirgemek   ve bütün ve resmi oluşumun,  bütünleşmemiş ve oluşmamıştan geliştiğini unutmak anlamına gelecektir.

Devam ederek. İkinci ayaklanma çağrısı, RSDLP nin Merkez Komitesi (Menşevik!) ve ayrıca Sosyalist-Devrimci Parti Merkez Komitesi, Tüm-Rusya Köylü Birliği, Tüm-Rusya Demiryolu çalışanları ve Tüm-Rusya Öğretmenleri, 'Sendikalar, bunun yanı sıra Trudovik grubun Komitesi ve Duma'daki Sosyal-Demokrat grup tarafından imzalandı. Üçüncü ayaklanma çağrısı, Polonya Sosyalist Partisi ve Bund imzasını, ayrıca üç sendika dışındaki tüm önceki imzaları taşır.

Bu tamamen kurucu bir parti ve parti dışı örgütler koalisyonu! Bu, “proletarya ve köylülüğün diktatörlüğü” idi; ve  çarlığa karşı bütün halka çağrı şeklinde ilan edildi, ancak henüz gerçekleşmedi! Bugün, bu 1906 tarihli 6 numaralı Menshevik Sosyal-Demokrat'ın “Bu durumda Partimiz, siyasi bir blok değil,  ancak her zaman uygun ve gerekli olduğunu düşündüğümüz bir mücadele anlaşması ” olarak yazdığı bu temyizler ile aynı fikirde olacak sosyal-demokrat bulmak çok zordur.

Bir mücadele  anlaşması,  ikincisinin birincisini içerdiği için politik bir blokla çeliştirlemez. Çeşitli tarihi anlardaki politik bir blok ya ayaklanma ile bağlantılı bir “savaşma anlaşması” ya da “Kara Yüzlerce ve Kadrolara karşı ortak eylem” gibi bir meclis anlaşması şeklini alır. Proleteryanın ve köylülüğün diktatörlüğü fikri, devrimimiz boyunca pratik ifadesini, binlerce kişiye, halkı vergi ödememeye ve mevduatlarını tasarruf bankalarından çekmeye çağıran manifesto imzasıyla (Aralık 1905), veya isyan çağrıları  imzalanması (Temmuz 1906), 1907 ve 1908'de İkinci ve Üçüncü Dumas'ta oy kullanmada buldu.

Troçki'nin, Yoldaş Martov tarafından alıntılanan ikinci açıklaması da yanlıştır. “Bütün mesele, hükümetin politikasını kimin belirleyeceği, kimin içinde homojen bir çoğunluk oluşturacağı” olduğu doğru değildir. Ve bu Martov Yoldaşın bunu  proletaryanın ve köylülüğün diktatörlüğüne karşı bir argüman olarak kullandığı zaman, özellikle doğru değildir. Troçkinin kendisi, tartışma sırasında, “işçi hükümeti”ne “demokratik nüfusun temsilcilerinin katılacağını”, yani hükümetin proletarya ve köylülüğün temsilcilerinden oluşacağını kabul ediyor. Proletaryanın devrim hükümetinde hangi şartlarda yer alacağı başka bir sorundur ve bu konuda Bolşevikler  sadece Troçki'yle değil, aynı zamanda Polonya Sosyal-Demokratlarıyla da aynı fikirde olmayacaklardır. Bununla birlikte, devrimci sınıfların diktatörlüğü meselesi, herhangi bir devrimci hükümetteki “çoğunluk” meselesine ya da böyle bir hükümete Sosyal-Demokratların katılımının kabul edilebilir olduğu koşullara indirgenemez .

Son olarak, Troçki'nin, Yoldaş Martov'un “adil” olduğunu belirttiği ve “adil” olduğunu düşündüğü görüşlerinin en hatalısı, yani: “[köylülük]] bunu yapsa bile [işçi sınıfı demokrasisinin rejimini desteklese bile] burjuva rejimini genellikle desteklediklerinden daha fazla bir siyasi anlayışla olmaz. ” 

Proleterya, burjuva rejiminin altındaki güçlerin saydığı ve bunlara bağlı olduğu için köylülüğün cehaletine ve önyargılarına güvenemez, aynı şekilde, devrimci dönemde köylülüğün her zamanki genel siyasi cehalet ve pasiflik durumlarında kalacağını varsayamaz. Rus devriminin tarihi,1905'in sonundaki yükseliş dalgasının ilkinde, köylülüğü  anında  bir köylü partisinin embriyosu olan politik farklı bir örgütlenme (Tüm Rusya Köylü Birliği) kurmaya teşvik ettiğini gösteriyor. Hem Birinci hem de İkinci Dumas'ta - karşı devrimin ,gelişmiş köylülerin ilk birliklerini silmiş olmalarına rağmen - köylülük, şimdi tüm Rusya genel seçimlerinde ülke çapında ilk kez hareket eden, farklı bir köylü partisinin embriyosu olan Trudovik grubunun temellerini attığı şüphe götürmez. Bu embriyo ve ilkelerde, kararsız, belirsiz ve yalın olan çok şey vardı: bu da şüphe götürmez. Fakat eğer böyle siyasal gruplar devrimin başlangıcında ortaya çıkabilirse, , yani devrimci bir diktatörlük gibi yüksek bir gelişme aşamasına getirilen bir devrimin böyle bir “sonuç” ya da daha kesin olarak oluşturulmuş ve daha güçlü bir devrimci köylü partisi üreteceğine dair en ufak bir şüphe olamaz. Başka türlü düşünmek, yetişkin bir insanın bazı hayati organlarının bebeklikteki büyüklüğünü, şeklini ve gelişimini koruyabileceğini varsaymak gibi olurdu.

Her halükarda, Martov Yoldaşının, konferansın, herkesin, Proletarya ile köylülük arasındaki ilişki konusunda iktidar mücadelesinde Troçki'yle hemfikir olduğu sonucuna varması, gerçeklerin şaşırtıcı bir çelişkisi içindedir, Konferansta hiç tartışılmayan, hiç bahsi geçmeyen, ve hatta düşünülmeyen bir söyleme oynama teşebbüsüdür. .

VI Lenin,Collective Works,

Vol. 15, sayfa 370-74

Çeviri
Erdoğan A
6 Nisan , 2019