Israil in Geri Tepecek Provokasyonu - Rus uçağının düşürülmesi

Suriye de son iki senede avaraj ayda 10 hava saldırısı yapan (resmi olarak açıklayan) İsrail in , son saldırısında,  radar dan  saklanma taktiğiyle, içinde 15 Rus askeri bulunan  Rus uçağını hedef yapması, uzun süre devam edecek siyasi ve askeri gelişmelere neden olacak sonuçlara gebe bir provokasyona dönüştü.

Putin ve Erdoğanın "İdlib de barışçıl bir sonuç için anlaşma" ve "İdlibi çevreleyen 15KM lik "askersiz alan" ilanından bir kaç saat  sonra uygulamaya geçirilen  , amaçlarına uygun çok iyi düşünülmüş , planlanmış ve Fransa ile birlikte hayata geçirilmiş bu provokasyona her ne olursa olsun "başarılı sonuç" getireceği inancı hakimdi. 

Birincisi "kaybedecek bir şeyleri" olmayacaktı, çünki Rusya nın, geçmişteki provokasyonlara karşı tavrına bakarak,  karşılık verme ihtimali azdı. Eğer Rusya karşılık vermezse, Putin in gerek Rusya ve gerekse Orta Doğu daki popülerliği zedelenecekti.

İkincisi, eğer Rusya saldırı kaynağına, özellikle İsrail saldırısına direk yardım eden bölgedeki Fransız gemisine saldırırsa, bu tamda İsrail ve ABD deki neo-Kon ların amaçlarına uygun olan, "NATO üyesine saldırı, NATO üyelerinden karşılık" gerektirir  5inci  madde ilkesiyle, "Koalisyonu genişletme" ve "savaşı yaygınlaştırma" kılıfını hazırlamış olurdu. 

Yani her iki sonuçta da İsrail ve ABD neo-konları için bir kazanım olacağından böylesine bir provokasyon "hayata geçirilmezse olmaz" cinsindendi. 

Provokasyon neden geri tepti - ya da, daha doğru deyimle; geri tepme olasılığı çok fazla?

Bunu anlaşılır kılabilmek için Suriye nin yakın geçmişine, " Ne" ve "Ne-den" lere kısaca değinmek gerekir. 

Suriye savaşının , birbirine direk bağımlı olarak, temel nedenlerinden birincisi Suriyenin enerji kaynaklarına sahip olmak ve enerji yollarını kontrol altına almak, ikincisi, bölgede kalıcı bir şekilde askeri olarak yerleşebilmenin yasal kılıfını oluşturmak ve böylece, üçüncüsü , dünya çapında çıkar çatışmasında,  "olmazsa olmaz" niteliğindeki İran ın Lübnanlaştırılması - balkanlaştırılması" nı gerçekleştirmenin temellerini atmak, ve sonuçta Çin e giden,  askeri ve "ekonomik " yol ların kontrol altına alınması.

Bu anlamda, ABD neo-konlarının Suriyeden çıkmaya kesinlikle niyetleri yok ve olamaz. 

TR nin İdlib de askeri varlığına müsaade edilmesi, ya da "defakto anlaşma", tamamıyle Rusyanın başlangıcından bu yana uyguladığı akıllı politikanın bir parçasıydı. Suriyenin, merkez, güney ve doğuda İSİS i temizleme faaliyeti sürerken , TR nin kontrol altında tuttuğu ve beslediği JTS in de yardımı ile, İdlib de HTS e silah bıraktırması ya da JTS e karşı yenilmesi , marjinalleştirilmesi bekleniyordu. Diğer bölgeler kurtulduktan sonra  plandaki hedef Rakka idi. Ancak hala stratejik ortaklıkta yalpalayan TR , bunu ABD nin Suriye Kürdistanı ile ilişkilerinin gidişatını etkileme ve ABD ile stratejik ortaklığının derecesini belirleme sürecinde " bilinçli olarak" başaramadı!.

Suriye Kuzeyinde , Rakka ve Der El Zor u da içine alan , Kürdistan hakimiyetli bir özerkliğin ilanı, TR nin stratejik alternatifinin belirleyicisi gelişme oldu;  İdlib de sorunun kısa zamanda çözülmesi". İdlib sorunu çözülmediği sürece Rakka sorunu , enerji sorunu, İranın kendi açısından emniyet sorunu sürüncemede kalacak ve bu arada ABD bölgede askeri üsleri, askeri yığınlamaları, bölgede sıkı yönetimlerle olası bütün muhalefetleri bastırarak , bölgedeki güçünü ve kalıcılığını sağlamlaştıracaktı... Bu nedenle Rusya ile İdlib üzerine anlaşma , ne İsrail in ne de ABD nin çıkarına olan nitelikte bir gelişmeydi. 

İdlib de  "barış" ve idlib sorunun çözümlenmesi, İsrail ve ABD için bir tehlike teşkil ediyordu. Her şeyden önce İdlibdeki binlerce destekledikleri ve besledikleri grupların silahlarını bırakması ve yenilmesi söz konusuydu.

Bunun engellenmesi gerekiyordu. Provokasyon hayata geçirildi.  

Provokasyona tavır da hesap ettikleri ilk beklentileri gibi , Rusya provokasyona düşmedi, saldırmadı. Ancak, bu provokasyon ,gerek Rusya içinden sert karşılık verilmesi eğiliminde olan milliyetçilerin, gerekse savaş a sıcak bakmayan ama bu arada Suriye enerji kaynaklarından vazgeçmeyen sermayenin baskılarıyla da, Rus yönetiminin sabır ve tavizlerinin "sınırına" ulaşmasına neden oldu. 

Ardı arkası kesilmeyen provokasyonlara  rağmen, akıllı stratejisine devam eden Rusya, "Koalisyon güçlerini" direk karşısına alma yerine, Suriyenin hava savunmasının, olası provokasyon saldırılarını engelleyebilecek şekilde  güçlendirilmesi yönünde, daha ileri adımlar atmaya karar aldı. 

Rusya nın Suriyeyi S-300 ler le donatması, canı istediğinde , istediği yeri , istediği zaman bombalayabilen, İsrailin korkulu rüyalarının gerçekleşmesi olacaktır. 

Bu nedenle, birinci ve en önemi "geri tepme", provokasyonun, İsrail hava kuvvetlerinin Suriye ve hatta Lübnan da, tehlikesizce uçuş yapmalarının "olanaksızlaşması" nı getirecek sonuçlara gebe bırakması gerçeğidir. 

İkinci en önemli geri tepme, Rusya nın , suriye üzerinde "uçuş yasağı" koyma yasal hakkına zemin hazırlaması , ve "uçuş yasağı" ilan etmesi olacaktır. .

Hava kuvvetleri desteği olmadan hiç bir koalisyon , özellikle sivil ve çocuklardan başka kimseyle çatışma tecrübesi olmayan İsrail  askeri kara gücünün, Suriye ordusuna karşı karadan yapılacak hareketin sonuçları, aklı başında hiç kimse için muamma olmaması gerekir. 

İsrailin bu son provokasyonu, Rusyanın bu tedbirleri almasını kaçınılmaz kıldığı gibi, kendi nüfusunu ve "intikam" çığlığı atan milliyetci politikacıları tatmin edecek bir ya da birkaç "dolaylı" olayla sağlama kaçınılmazlığını da beraberinde getirmiş oldu...

Erdoğan A
20 Eylül 2018