Marksist Leninistlerin Temel Çıkış Değerlendirmesi ; Devrimci Durum
"Anlamlarını kavramaksızın sadece birkaç slogan ezberlemiş olanlar, sadece eski söylemleri tekrarlayabilirler, ve devrimci sosyal-demokrat taktiklerin eski ilkelerini değişen koşullara uyarlayamazlar." (1)
Revizyonistlerin dışında kalan Marksist Leninistler, genel olarak, emekçi kitlelerin ekonomik ve demokratik taleplerine sahip çıkıp üstlenerek ve bu talepler için mücadeleye yardım, ve eğer olanak varsa önderlik ederek, işçi sınıfının bilincini artırarak, hem güncelde hem de devrimci bir durum ortaya çıktığında kitlelere öncülük edecek bir parti kurarak bu amacı gerçekleştirme konusunda hem fikirdirler.
Devrimci durumun olmadığı dönemlerde talepler üzerine ya da sadece "devrim" üzerine ajitasyon ve propaganda yaparak nesnel durumun sınırlarını zorlamak imkansızdır. Her türlü güncel olaylar üzerine, ajitasyon ve propagandayı kitlelere ve onların içinde, en geniş alana taşımadan bütünlük içinde devrimci bir çalışma savunulup hayata geçirilmiyorsa, bütün söylemler devrimci lafazanlıktır.
Devrimci durumun olmadığı dönemler, uzun süreç ve farklı yaklaşım anlamında bir hazırlık dönemidir. Hazırlık dönemini küçümseyen dar-kafalılığa karşı Lenin ; " ne demek istiyorlar mücadele için işçi sınıfının gücünün toparlanması "derken? Bunun işçilerin siyasi eğitilmesi, böylece otokrasinin bütün rezilliğinin teşhiri" demek olduğu aşikar değil mi?" diyor. (2)
Lenin hiç bir zaman devrimci durumun işçi sınıfının kapitalistlere karşı sözde ve sloganlarda muhalefeti sonucu doğmayacağını, devrimci durumun farklı çelişkilerin, öznel ve nesnel durumun bir bütünlüğü sonucu ve içinde doğacağını vurgulamıştır. Lenin in tersine, Troçkinin sürekli devrim teorisi, onun "devrimci durumun sürekli varlığı" teorisiyle direk bağlantılıdır. Genelde teorik olarak "devrimci dönem" olması, bunun "ülkeler ve emekçi kitleler açısından" devrimci durumun somut güncelde var olduğunu doğrulamaz, kanıtlamaz. Her ülkede devrim o ülkenin, devrimci durumunun yaratıldığı özgün ve özgül şartlarına bağlıdır.
Bu ve diğer bir sürü diyalektik bağlantılı konular nedeniyle, Devrimci Durum değerlendirmesi Marksist Leninistlerin bütün diğer özgül tesbit ve değerlendirmelerinin birincil ve temel çıkış noktasıdır. Bu değerlendirme ve tespit yanlış olursa, bundan sonra gelecek olan değerlendirmelerde bu yanlışlığı devam ettirecektir. Özelde Rusya ve genelde tüm dünya devrim ve anti-emperyalist, anti-faşist mücadeleler tarihinin de kanıtladığı gibi, devrimci durum değerlendirmesi ve tespiti mücadelenin gidişinde, güçlenmesinde ya da zayıflamasında, başarısında ya da başarısızlığında belirleyici rol oynayan öneme sahiptir. Lenin in Rusya devrim mücadelesinde reformistlere, ve anrşist-Troçkistlere karşı verdiği ideolojik ve pratik mücadele diyalektik olarak bu temel değerlendirmeye dayanır ve Marksist lerle, Reformistler ve Troçkistler arasındaki farkı ortaya koyar.
DEVRİMCİ DURUMUN ŞARTLARI
Tarihteki bütün devrim deneyimlerinin, devrimin olması için "olgunlaşmış olması" gerekliliğini kanıtladığı,Devrimci durum ve şartları nedir ?
"Marksistler için devrimci durum olmadan bir devrimin olanaksızlığı tartışma götürmez" (3) diyen Lenin in "devrimci durumun şartlarını " özetlersek, objektif-nesnel Şartlar, ve subjektif-öznel şartlar olarak ikiye ayrılır.
"Devrimci bir durumun göstergeleri, genel olarak nelerdir?" sorusuna cevabı özet bir şekilde Stalin Leninden alıntısında şöyle açıklıyor;
(Eğer şu koşullar yerine gelmişse ) "Tayin edici muharebe”, diyor Lenin, “tamamen olgunlaşmış olarak görülebilir:”
Eğer 1. bütün düşman sınıf güçleri yeterince kargaşa içindeyse, yeterince birbirine düşmüşse, güçlerini aşan mücadele ile yeterince güçten düşmüşlerse";
Eğer 2. tüm yalpalayan, istikrarsız, kararsız ara unsurlar, yani küçük-burjuvazi -burjuvaziden farklı olarak küçük-burjuva demokrasisi -, halkın gözünde yeterince teşhir olmuşsa, iflaslarıyla pratikte yeterince gözden düşmüşse";
Eğer 3. proletarya içinde, burjuvaziye karşı en kararlı, en yürekli, devrimci eylemleri desteklemekten yana bir kitle ruh hali başlamışsa ve güçlü bir şekilde yükseliyorsa.
Eğer durum buysa, o zaman devrim gerçekten olgunlaşmıştır, o zaman zaferimiz, eğer yukarıda sayılan koşullar doğru bir şekilde değerlendirmiş ve zamanı doğru bir şekilde seçmişsek, o zaman zaferimiz kesindir." (22)
Marksistler bu şartları, bir bütünlük içinde ele alarak, devrimci durumun değerlendirilmesinin temel öğeleri olarak görürler. Bunların hiç birisi tek başına ele alınamaz, birbirine direk bağlantılıdır, birbirini derinleştirir, ya da uzlaştırır, birbirini güçlendirir ya da zayıflatır.
"Tek başına baskı", diyor Lenin, "ne kadar büyük olursa olsun, bir ülkede her zaman devrimci bir duruma yol açmaz. Çoğu durumda devrim için alt sınıfların eski şekilde yaşamak istememeleri yeterli değildir. Ayrıca, üst sınıfların eski şekilde hükmedip yönetememesi gerekir." (4)
"Her devrimci durum devrime yol açmaz", diyen Lenin bu objektif şartlara, olmazsa olmaz olan iki temel subjektif-öznel şartı ilave eder. Birincisi, emekçi kitleleri devrime hazırlayacak ve sınıf bilincini yükseltecek, işçi sınıfının partisinin varlığı, ve bu kitlelerin hazır olması. " devrim sadece yukarda bahsedilen objektif-nesnel değişiklikler in devrimci sınıfın hükümeti yıkacak güce sahip olan devrimci kitlesel eylemi yeteneğiyle, yani subjektif-öznel değişimle eşlik edilmesiyle doğar." (5)
Devrimci durum bütün bu şartları birbirine bağlar ve birleştirir. Bunlar birbirinden bağımsız değildir. Revizyonistlerin tersine, kendiliğinden hareketleri "gelişmemiş-embriyonik bilinç " olarak gören Lenin, önderlik tarafından derinleştirilen ve özgürleşitirilen "kendiliğindenci" ile, yönsüz ve sistem içi kalan "kendiliğindencilik" arasında ayırım yapmasına rağmen, " İşçi sınıfı" der " kendi gücü ile sadece sendikal bilinci geliştirebilir". (6) Bu nedenle, işçi sınıfı partisinin önderliği öznel şartı olmadan, "kitlelerin kendiliğinden muhalefet hareketi" nesnel şartı, tek başına etken ve belirleyici olamaz.
Marksizmin diyalektik gerçeği, bu "öznel şartlara" olmazsa olmaz önemli bir başka bir şartı ekler; orta tabakanın büyük bir kesiminin desteğini kazanmak.
Leninin Sol-kanat Kommunizminde değindiği bu konuyu Stalin şöyle özetler;
"Orta tabakalar sorunu, hiç şüphe bırakmayacak şekilde, işçi devriminin temel sorunlarından birisidir. Orta tabakalar köylülük ve küçük kent emekçi insanlarıdır. Onda dokuzu orta tabakalardan oluşan ezilen ulusları da buna eklemek gerekir. Gördüğünüz gibi bunlar, onları ekonomik yapılarının proletarya ile kapitalist sınıfı arasına yerleştirdiği tabakadır. Bu tabakanın ilgili önemi, iki koşullar tarafından belirlenir: Birincisi, bu tabakalar, var olan devletlerin nüfusunun çoğunluğunu ya da her durumda nüfusun geniş bir azınlığını oluştururlar; İkincisi, bunlar kapitalist sınıfın proletaryaya karşı ordusuna asker sağladığı önemli kaynağı oluştururlar. Proletarya, özellikle bizim Cumhuriyetler Birliğimiz gibi bir ülkede, orta tabakanın ve temel olarak köylülüğün sempati ve desteğini kazanmadan iktidarı elinde tutamaz. Bu tabakalar en azından tarafsızlaştırılamazlarsa, kapitalist sınıftan kopmayı beceremezlerse, ve çoğunluğu hala sermayenin ordusuna hizmet ediyorlarsa, proletarya iktidarı eline geçirmeyi bile ciddi olarak düşünemez." (7)Bir dizi yazısında bu konuya değinen Lenin , bir başka yazısında şunları söylüyor;
DEVRİMCİ DURUMUN DEĞERLENDİRİLMESİ VE YAKLAŞIM FARKLARI"..eğer Bolşevikler proleter olmayan emekçi yığınların çoğunluğunu kendi yanlarına kazanmamış, onları sosyalist-devrimcilerden ve öteki küçük-burjuva partilerden koparır alamamış olsalardı, bu koşullar ancak çok kısa ömürlü ve kararsız bir zafer sağlayabilirdi.Bu esas noktadır. "(8)
Devrimci Durum içinde buluna özgül şartların "subjektif", "hayalci" değil, "objektif, gerçekçi" olarak yapılan Devrimci Durumun şartlarının var olup olmadığının değerlendirilmesidir. Devrimci Durum olmayan dönemlerdeki mücadele örgütlenme, ajitasyon, slogan, reformlar için mücadele, parlamenter mücadele biçimi,vb., ile, Devrimci Durumlardaki mücadele ve vurgulanan konulara yaklaşım çoğu konumlarda sadece farklı değil, zıt da olabilir. Devrimci Durum olmayan dönemi genel olarak 1) "gericilik dönemi" ve 2) "gelişme" dönemi olarak, Devrimci Durum olan dönem de 1) "yükseliş dönemi- ya da devrimci durum arifesi", ve 2) Devrim Dönemi" olarak dönemlere ayırmanın özgül şartları olabilir. Bunların her birindeki mücadele biçimi, araçları ve yöntemleri birbirinden farklılıklar ve hatta zıtlıklar taşıyabilir. Bu nedenledir ki Marksist Leninistler konulara "tek yönlü", "ya siyah, ya beyaz" gibi Anarcho-Troçkist yaklaşımlardan uzaktırlar.
Reformistler "devrimci durum" olsa da olmasa da "göz ardı ederler ve sadece "reformlar" üzerine ve reformlar bir nihai amaç olarak mücadele ederler.
Troçkistler, daha doğrusu her eğilimden, özellikle "hızlı görünme" amacıyla Anarşistlerden ideoloji ödünç almış olan Anarşist-Troçkistler, Devrimci olmayan durumlarda , devrimci durum varmış çarpık değerlendirmesi temelinde "Devrim" ajitasyon ve sloganı atarlar, her türlü reformlara ve Parlamentonun bir araç olarak kullanılmasına karşı çıkarlar, Devrimci olan dönemlerde de "reform" çağrısı yaparlar, ya da devrimi engellemek için ellerinden gelen her şeyi yaparlar.
"Burjuva" diyor Lenin "her zaman ve heryerde kendisine gerçektir; ister Polyarnaya Zvezda or Nasha Zhizn, yı alın, ister Struve or Blank ı okuyun, devrimci dönemler ve reform dönemleri nin, her zaman bu dar görüşlü, profesörce bilgiç, ve bürokratikçe içi boş, yaşamsız değerlendirmelerini bulacaksınız." (9)
İşte bu ayırımdır ki Marksist Leninistler Sınıf Mücadelesini, kopmaz bağlarla birbirine bağlı olan Demokratik mücadele ve Sosyalist Mücadele olarak ikiye ayırırlar.
"Marksist Leninistleri, reformistler den ve anarşistlerden, hızlı sol lafazanlar dan ayıran en önemli yaklaşım biçimi, onların bu iki mücadelenin diyalektik bağlantısını kurmasıdır. Diyalektik bağı koparan reformist, Demokratik mücadeleyi, hızlı sol Sosyalist mücadeleyi gündemine alır ve diğerini tamamıyla reddeder. Bunu yaparken her iki tarafında yaptıkları alıntılar "yanlış" değildir. Her ikisi de kendi mücadele biçimi ve alanı açısından doğrudur. Önemli olan içinde bulunduğu dönem ve şartlara bağımlı ve temel olarak hangi mücadeleyle ilgili olduğudur. "*
Özellikle Türkiye de sık sık rastlanan, bir hareketin ya da bireyin subjektif olarak şu ve ya bu "durumu"tercih ederek ajitasyon ve pratiğini belirlemesi nesnel gelişmelerde belirleyici rol oynamaz. Yani lafazanlığın üzerini aşmayacak, ayakları yere basmayan, somuta değil, küçük burjuva arzu ve isteğe dayanan bir belirlemedir. "Şu ya da bu dönemin değerlendirmesi bizim tercihlerimizden ve sempatimiz den farklıdır. ..daha geniş, daha zengin, daha açık, ve daha yöntemli, daha sistemli, daha cesur ve daha canlı tarih yapması nedeniyle, devrimci durumların reformist gelişmelerden, farklı olmasıdır." (9)
Bu "tercih"e ilave olarak, ya da bunun yanında, ideolojik yaklaşımın "devrimci durumun" değerlendirilmesindeki "hatalar" üzerine Lenin in Menşeviklere şu eleştirisi önemli;
"Menşevikler, soruna öznel devrimci ruhtan yoksun olarak yaklaştıkları için değil, bu sahte-devrimcilerin fikirleri nesnel olarak devrimci durumun gerisinde kalması nedeniyle yanlıştı. Bu nedenleri, Menşevikler’in hatalarıyla karıştırmak kolaydır. Ancak bir Marksist’in bunları birbirine karıştırmasına müsaade edilemez." (10)Devrimci durumun şartlarından sadece bir veya bir kaçını , birbirinden kopuk olarak ele alarak değerlendirme hatasına düşmemek için;
"İlk önce, mevcut devrimci durumun doğasını, genel sosyal, ekonomik ve siyasi gelişme eğilimleri açısından; ikincisi, bugün .. sınıfların (ve partilerin) siyasi olarak gruplaşmaları; üçüncüsü, bu durumda ve sosyal güçlerin bu siyasi gruplaşması ile ilgili Sosyal-Demokrat İşçi Partisi'nin temel görevleri ”ni incelemeliyiz. ""(11)Devrimci ve devrimci olmayan dönemlerin kendi ne özgü dönemleri içinde özgün ajistasyon ve mücadele biçimi gerektiren özgül durumlar olabilir. Genelde ve özelde, Reformist ve anarcho-Troçkistlerin subjektif değerlendirmelerinden farklı olarak, Marksist Leninistler "ana vurguyu somut siyasi durumun dikkatli bir şekilde değerlendirilmesinin gerekliliğine dayandırırlar… gözlerimizi gerçeklere kapatmak saçmalık olur". (12)
Bir başka özgülde bu somut "ikincil" durumu somut değerlendirme konusunda Duma yı ele alan Lenin şu yorumu yapar;
"Duma'yı şimdiki durumda içinde çalışarak kullanıp kullanamayacağımızı ; bu çalışmaya uygun Sosyal-Demokratlara sahip olup olmadığımızı ve dış koşulların buna uygun olup olmadığını göz önünde bulundurmalıyız… Duma'da devrimci duruma gerçekten tekabül eden bir uyum ortaya çıkmıştır ..." (13)
DEVRİMCİ DURUM OLMADIĞI ŞARTLARDA
Devrimci durumun olmadığı, demokratik mücadelenin öne çıktığı dönem üzerine Lenin ""Sorun, reformlar için verilen mücadeleye kadar uzanıyor. Bu mücadele meşru ve belirli sınırlar dahilinde zorunlu,"" diyor ve devam ediyor;
""(1) devrimci bir durumun olmaması; (2) sınıfların mücadelesini devrim noktasına keskinleştirmek için değil, reformların kısmi niteliği.
36. Reformlar için mücadele? Evet. Ayrıntılar.Bir reform dönemi, devrimci bir durumun olmaması.
Bu işin özüdür. "" (14)
Lenin yukarda "işin özünü" tartışmaya yer bırakmayacak şekilde ortaya koymuş; Devrimci durumun olmaması ; Reformlar için mücadele. *
Lenin Devrimci olmayan dönemlerde "reformlar için mücadele" den bahsederken, reformistlerle arasındaki farkı her zaman vurgulamıştır.
"Reformlar elbette ki devrimi dışlamaz. Ancak söz konusu olan mesele bu değil. Mesele şu ki, devrimciler kendilerini dışlamamalı, reformizme yol açmamaları, yani sosyalistler reformist çalışmaları, devrimci çalışmaların yerine koymamaları gerektiğidir." (15)
Devrime hazırlık ve Devrim dönemlerini göz ardı edip, her durumu devrimci durum, ya da devrimci olmayan durum temelinde değerlendiren ve tüm demokratik mücadeleyi reddeden, ya da sadece reformlarla yetinmeyi hedefleyen yaklaşım üzerine, "döneklere " hitaben Lenin şunları söylüyor;
"Yaşlı Bebel bu nedenle bu kadar temkinli, tüm dikkatini gelecek olan büyük mücadeleye odaklayarak, engin yeteneğinin tüm gücünü harcayarak, bu mücadeleyi anlamayan dar görüşlü, omurgasız liderliğe uygun olmayan, devrim sırasında muhtemelen kendilerini yönlendiren den, yönlendirilene düşürüldüğünü ve hatta kenara atıldığını göreceğimiz oportünistlere karşı deneyiminin ve yetkinliğinin tüm gücünü uygulamakta..
Sayın bilge tarihçi ve politikacılar! “Muhalefet” in barışçıl ve sadece parlamenter mücadeleye ait bir kavram olduğunu, yani devrimci olmayan bir duruma, devrimin olmadığı bir durumla ilişkili kavram olduğunu bilmek size zarar vermez."" (16)
Anarşistlerle Marksist Leninistlerin Devrimci olmayan dönemlerdeki yaklaşım farkını Lenin şöyle vurguluyordu;
Marks, özellikle durumun bariz bir şekilde devrimci olmadığı dönemlerde, burjuva parlamentarizmin "domuz ahırını" bile kullanmayı beceremedikleri için Anarşistlerden nasıl kopacağını bildi; ama aynı zamanda parlamentarizmi gerçek devrimci proletarya eleştirisine hedef etmeyi bildi. " (17)
Devrimin yeniden yükselişe geçmesi için parlamento-dışı propaganda, ajitasyon ve örgütlenme araçları neredeyse yok gibi ya da çok güçsüz olduğundan (“ahır”ın içinde bile) bir parlamenter üs ün (oluşturulması), çok büyük bir siyasi öneme sahipti. " (18)
Devrimci durumun olmaması ile bağlantılı olarak Lenin seçim ve parlamento konusunda şunları söylüyor;
"Bugün devrimci durum yok, kitleler arasında huzursuzluğa neden olan veya faaliyetlerini yükseltecek koşullar mevcut değil; Bugün size bir oy pusulası verildi - al, örgütlenmeyi öğren, ve düşmanlarına karşı bir silah olarak kullan.. " (19)
DEVRİMCİ DURUMUN OLDUĞU ŞARTLARDA
Devrimci Durumun olmadığı dönemin ajitasyon, mücadele araç ve biçimlerini, sloganlarını "ayaklanmanın zaten başlamış olduğu bir duruma saçma bir şekilde uygulan"ması (20) konusunda Lenin şunları söylüyordu;
"Şu anki Rus devriminin özgün özelliği, nesnel koşulların, parlamentarizm için kararlı bir parlamento dışı mücadeleyi ön plana çıkarmasıdır; ve bu nedenle böyle bir zamanda anayasal yanılsamalar ve parlamentarizmde oynamaktan daha zararlı ve tehlikeli hiçbir şey olamaz...Böyle zamanlarda "parlamento muhalefet partileri , bariz gerici partilerden daha tehlikeli olabilirler; bu ifade sadece diyalektik düşünceden yoksun olanlar için mantığa aykırı görülebilir...."" (21)
Nasıl ki Lenin devrimci durum olmadığı dönemlerde ani-parlamentarizmin aptallık olduğunu vurguladıysa, devrimci durumun olduğu, ayaklanmaların başladığı dönemlerde "parlamentarizmin" aptallık olduğunu vurguluyordu. "Parlamenter aptallığa", Millerandcılığa ve Bersteincılığa karşı çıkmak genel olarak meşru ve gerekli olarak kabul edilmektedir....kimsenin ciddi bir şekilde ayaklanmadan bahsetmediği bir dönemin ifadelerini, tüm devrim taraftarların önderliğini düşünüp konuştuğu, ayaklanmanın zaten başlamış olduğu bir duruma saçma bir şekilde uygulanıyor " (26)
FARKLI DEVRİMCİ DURUMUN FARKLI PRATİK ÖNERİLERİ
Marksist Leninistler için Devrimci durum ve devrimci olmayan durumlardaki ajitasyon, propaganda, sloganlar, mücadele biçim ve araçlarının farklı olduğu ve birbirine karıştırılmaması gerekliliği aşikardır. Ama gerek reformistler ve özellikle Anrcho- Troçkistler tarafından bu farklılık tarih boyu bulandırılmıştır.
"Barış zamanında bile, devrimci durum olmadığında, işçilerin kapitalistlere karşı yürüttüğü yığın savaşımı, - örneğin kitlesel grev - her iki tarafa da, büyük acılara, mücadeledeki tutkuların şiddetlenmesine yol açar...... devrim döneminde, siyasal yaşam doruk noktasına eriştiğinde,..mücadelenin gelişmesiyle birlikte, saldırı ve savunma basit "mantığı" ile, sorunu net olarak ortaya koymanın kaçınılmazlığı ortaya çıkar.. (16)
"Devrimci durumun kendisi pratik-uygulamalı sloganları önerir" diyen Lenin , "Devrimci durumun olmadığında, devrimci eylemlerin propagandasının zorunlu olmadığı durumlarda ..yanlıştır ve taktikleri yanlış olur" diyor . (23)
Devrimci durumun olmadığında devrimci eylem propagandası yanlıştır, çünkü, devrimci durumun gelişmesi, kitlelerin silahlı ayaklanma için harekete geçirilmesi sorununu acil sorun olarak öne çıkaracaktır. Bu nedenledir ki, tarihinde kanıtladığı gibi, küçük burjuvalar, devrimci olmayan durumlarda "hızlı görünme" devrimci sloganlarıyla ortaya çıkar, zor ve zorunlu olan "kitlesel " ve "hazırlık" mücadelesinden tamam uzak, dışarıdan lafazanlık yaparlar, ama devrimci durum geldiğinde ya reformizme, karşı devrim saflarına kayarlar, ya da ortadan kaybolurlar.
"Doğrudan, açık, gerçekten kitlesel ve gerçekten devrimci bir mücadele için şartların henüz mevcut olmadığı dönemlerde devrimci olmak çok daha zor ve çok daha değerlidir" diyor Lenin ve devam ediyor, "......... devrimci olmayan bir durumda, devrimci eylem yöntemlerine duyulan ihtiyacı hemen anlayabilmekten yoksun olan kitleler arasında devrimin çıkarlarını savunmak daha zor ve daha değerlidir.. ." (24)
Her okuyucu tarafından açıkça görülebilecek olan, bu ajitasyon ve uygulamalar arasındaki derinliği ve pratik farkı, ciddiyeti Lenin şöyle özetliyor;
""her devrimci durumda bu kurumların temel görevlerinden biri halkı silahlandırmak ve proletaryanın askeri örgütlerini güçlendirmek olmalıdır.""
""Her “ciddi devrimci durum”, proletaryanın partisini, ayaklanmaya amaçlı önderlik etme, devrimi örgütleme, tüm devrimci güçleri merkezileştirme, cesaretle bir askeri saldırı başlatma ve devrimci devlet gücünü en enerjik bir şekilde kullanma göreviyle karşı karşıya bırakır. ."" (25)
Devrimci durum ve devrimci olmayan durum mücadelesi arasındaki farkla ilgili olarak Lenin , "demokrasi için mücadele vermeden sosyalist bir devrim imkansızdır. Bu su götürmez bir gerçek. " diyor, ve devam ediyor, "ancak, belirli bir dönemde, belirli bir anlamda, (sadece kendi kaderini tayin hakkı değil) her demokratik amaç, sosyalist devrimi engelleyebilir. Hangi anlamda? Hangi anda? Ne zaman? Nasıl? Örneğin, eğer hareket zaten gelişmişse, ve devrim zaten başlamışsa." (27)
Yani devrimci durumun varlığından bahsetmek, demokratik mücadelenin öne çıkmış olduğu dönemlerdeki mücadele biçim, araç ve yöntemlerini büyük ölçüde bir kenara bırakıp, kitleleri silahlandırmayı, silahlı örgütlenmeyi, silahlı mücadele ve saldırıyı da bir ölçüde "hazırlamış" olmaktan, ajitasyon ve propagandanın bu içerikte olması gerekliliğinden bahsetmek demektir.
SONUÇ
Sonuç olarak, Devrimci Durum değerlendirmesi, Marksist Leninistler açısından bütün diğer özgül tespit ve değerlendirmelerinin en önemli ve temel çıkış noktasıdır. Bu değerlendirme temelinde öne çıkan mücadele biçimi, ittifaklar sorunu, araçlar ve yöntemler sorunu vs., belirlenir. Bu değerlendirme ve tesbit yanlış olursa, yani temel "çıkış noktası" yanlış olursa, bundan sonra gelecek olan bütün değerlendirmeler bu yanlışlığı devam ettirecektir. Devrimci durumlarda reformlar için mücadeleden, parlamenter mücadeleden, seçimlerden vs, yani devrimci durum olmayan dönemdeki demokratik mücadele araç ve yöntemlerinden bahsedilemez. Bu değerlendirmenin önemi ve ciddiyeti, tüm dünya devrim ve anti emperyalist, anti-faşist mücadeleler tarihi tarafından kanıtlandığı gibi, devrimci durum değerlendirmesi ve tesbiti mücadelenin gidişinde, güçlenmesinde ya da zayıflamasında, başarısında ya da başarısızlığında belirleyici rol oynamasıdır. Leninin Rusya devrim mücadelesinde reformistlere, ve anarşist-Troçkistlere karşı verdiği ideolojik ve pratik mücadele diyalektik olarak bu temel değerlendirmeye dayanır ve Marksist lerle, Reformistler ve Troçkistler arasındaki farkı ortaya koyar.
Şimdi bu temel konudaki yanılsamalardan doğan ve bilinçli ya da bilinçsizce oluşan , "Reform ve Reformizmi birbirine karıştırma" kafa karışıklığı konusuna değinelim.
Erdoğan A
Haziran- Temmuz 2019
Notlar
Erdoğan A
Haziran- Temmuz 2019
Notlar
* EA, Siyasi Mücadele ve Sosyalist Mücadele arasındaki diyalektik bağlantı üzerine
(1) Lenin, The Liquidation of Liquidationism July 1909
(2)Lenin Ne Yapmalı
(3) Lenin, The Collapse of the Second International
(4) Lenin, May Day Action by the Revolutionary Proletariat
(5) Lenin, The Collapse of the Second International
(6) Lenin, “What Is To Be Done?
(7) Stalin, Orta tabaka Sorunu
(8) Lenin, Kurucu Meclis Seçimleri ve Proletarya Diktatörlüğü
(9) Lenin, The Question Of The Dictatorship
(10) Lenin, Against Boycott
(11) Lenin, The Platform of Revolutionary Social-Democracy
(12) Lenin, The Boycott
(13) Lenin, The Unsound Arguments of the “Non-Party” Boycotters
(14) Lenin, May day and Wars
(15) Lenin, Bourgeois Pacifism and Socialist Pacifism
(16) Lenin, The Proletarian Revolution and the Renegade Kautsky
(17) Lenin, Abolition of Parliamentarism
(18) Lenin, The Mistakes Of Our Party
(19) Lenin, The Collapse of the Second International
(20) Lenin, What Does Being A Party of Extreme Opposition In Time of Revolution Mean?
(21) Lenin, The Victory of the Cadets and the Tasks of the Workers’ Party
(22) Stalin, Leninizmin Temelleri Üzerine
(23) Lenin, A Contribution To The History Of The Question Of The Dictatorship
(24) Lenin , “Left-Wing” Communism: an Infantile Disorder, Several Conclusions
(25) Lenin, Only From Below, or From Above As Well As From Below?
(26) Lenin, What Does Being A Party of Extreme Opposition In Time of Revolution Mean?
(27) Lenin, To Inessa Armand - Letters 1916
Hiç yorum yok