Parlamenterizm Hakkında Konuşma - Lenin

Lenin

The Second Congress Of The Communist International
July 19-August 7, 1920

August 2

Lenin Collected Works Volume 31

""Eğer "milyonlarca" proleter, genel olarak parlamentarizmden yana olmalarının yanında, aynı zamanda açıkça "karşı-devrimci" iseler, "parlamentarizmin siyasi bakımdan zamanını doldurmuş olduğunu" nasıl söyleyebiliriz!?..............parlamentarizm, "siyasi bakımdan zamanını doldurmuştur"; ama, asıl sorun şu ki, bizim için zamanını doldurmuş olan bir şeyin, sınıf için zamanını doldurduğuna,yığınlar için zamanını doldurduğuna inanmamak gerekir. ."" Lenin, Burjuva Parlamentolara Katılmak Gereklimi

(daha net anlaşılması için parantez içindeki italikler benim EA)

Yoldaş Bordiga İtalyan Marksistlerinin görüşünü burada savunmak istemiş gibi görünüyor; ancak diğer Marksistler tarafından öne sürülen parlamenter eylem yanlısı tartışmaların hiçbirine cevap veremedi.

Yoldaş Bordiga tarihsel deneyimin yapay olarak yaratılmadığını kabul etti. Şimdi bize, "mücadele başka bir alana taşınmalıydı" dedi. Bordiga her devrimci krizin bir parlamenter kriz tarafından eşlik edildiğinin (birlikte olduğunun) farkında değil mi? Doğru, bize mücadelenin başka bir alan içine, Sovyetlere, taşınması  gerektiğini söyledi. Gel gelelim Bordiga'nın kendisi Sovyetlerin yapmacık (yapay) olarak oluşturulamayacağını kabul etmişti. Rusya örneği, Sovyetlerin ya bir devrim sırasında veya bir devrimin arifesinde örgütlenebileceğini gösterdi. Kerenski döneminde bile, (Menşevik Sovyetleri olan) Sovyetler  bir proleter hükümeti oluşturmaları olanaksız olan bir şekilde örgütlenmişlerdi.

Parlamento tarihsel gelişimin bir ürünüdür ve burjuva parlamentosunu dağıtacak güçte olmadığımız sürece onu yok edemeyiz.  Özgül tarihsel koşullar altında, burjuva toplumuna ve parlamentarizme karşı bir mücadele, ancak (sadece) burjuva parlamentosunun bir üyesi olarak  verilebilir.

Burjuvazinin (proletarya ya karşı kendi) mücadelesinde kullandığı silahın aynısı, proletarya tarafından da kullanılmalıdır; şüphesiz ki farklı amaçlarla. Sorunun böyle olmadığını iddia edemezsiniz, ve eğer buna itiraz etmek  istiyorsanız (bunu kabullenmiyorsanız) o zaman, bu nedenle (yaklaşımla)  dünyadaki tüm devrimci gelişmelerin deneyimlerini silmek zorundasınız.

Sendikaların da oportünist olduğunu, ve onların da bir tehlike oluşturduğunu söylediniz. Bunun yanında, diğer taraftan da  işçi örgütleri olması nedeniyle, sendikalar konusunda bir istisna yapılması gerektiğini söylediniz. Ama bu ancak bir dereceye kadar doğrudur. Sendikalarda da çok geri olan unsurlar bulunmaktadır: proleterleşmiş küçük burjuvazinin bir kesimi, gerici işçiler ve yoksul köylüler. Bütün bu unsurlar gerçekten çıkarlarının parlamentoda temsil edildiğine inanmaktalar. Bu düşünce (ye karşı), parlamento içinde çalışarak, gerçekleri göstererek, böylece kitlelere doğruyu anlatarak savaşılmalıdır. Teorinin geri kalmış kitleler üzerinde hiç bir etkisi olmayacaktır; onların pratik deneyime ihtiyacı vardır.

Bu Rusya örneğinde de görülmüştür. Biz, proletaryanın zaferinden sonra bile, gerici işçiye bu meclisten kazanacağı hiçbir şeyi olmadığını kanıtlayabilmek için, Kurucu Meclis'i toplantıya çağırmak zorunda kaldık. İkisinin arasındaki farklılıkları somut bir biçimde göstermek ve Sovyetlerin tek çözüm olduğunu göstermek için, Kurucu Meclis ile Sovyetleri  karşı karşıya getirmek zorundaydık.

Devrimci bir sendikacı olan yoldaş Souchy de aynı teoriyi savundu; ama onun tarafında görüşünün mantıksal hiç bir yanı yoktu. Kendisinin Marksist olmadığını ve bu nedenle söylediklerinin kolayca anlaşılabileceğini söyledi. Ama sen, yoldaş Bordiga, bir Marksist olduğunu ileri sürüyorsun, o zaman senden daha mantıklı olmanı beklemek zorundayız. Parlamentonun nasıl yıkılabileceğini bilmen gerekir. Bunu tüm ülkelerde silahlı bir ayaklanma ile yapabiliyorsan, güzel ve iyi. Bizim Rusya'da burjuva parlamentosunu yıkmak için kararlılığımızı yalnızca teoride değil, pratikte de kanıtladığımızın farkındasın. Sen, gelgelelim, oldukça uzun bir hazırlık dönemi olmadan, ve çoğu ülkelerde hala bir darbede parlamentoyu yıkmanın olanaksız olduğu gerçeğini gözden kaçırmışsın. Parlamentoyu devirmek için parlamentonun içinde mücadele etmek zorundayız.

Modern toplumdaki tüm sınıfların siyasi çizgisini belirleyen koşullar yerine sen  devrimci kararlığını koyuyorsun; bu nedenle bizim, zaferden sonra bile Rusya'da burjuva parlamentosunu yıkmak için ilk önce Kurucu Meclis'i toplantıya çağırmak zorunda kaldığımızı unutuyorsun. "Rus devriminin Batı Avrupa'nın koşulları ile uyuşmayan bir durum olduğu gerçektir" diyorsun, ama bunu bize kanıtlamak için ortaya bir tek değerli iddia üretmedin. Biz burjuva demokrasisi sürecinden geçtik. Kurucu Meclis seçimleri için uyarılarda bulunmak zorunda olduğumuz bir zamanda - bu dönemden, hızla geçtik. Sonradan, emekçi halk, iktidarı ele geçirebildiği zaman, köylüler daha hala burjuva parlamentosunun gerekli olduğuna inanıyorlardı.

Bu geri unsurları hesaba katarak, seçimleri ilan etmek ve kitlelere örneklerle ve gerçeklerle son derece ve genelde ihtiyaç duyulduğu bir dönemde seçilmiş olan Kurucu Meclisin sömürülen sınıfların beklenti  ve taleplerini dile getirmediğini göstermek zorundaydık.

Bu şekilde (bu yöntemle) Sovyetlerle burjuva hükümeti arasındaki çatışma iyice ortaya çıkmış oluyordu; yalnızca işçi sınıfının öncüsü olan bize değil, köylülerin büyük bir çoğunluğu, küçük memurlar, küçük burjuvazi için de aynı şey söz konusuydu. Tüm kapitalist ülkelerin işçi sınıfında halkın gerçek temsilcisinin parlamento olduğuna inanan ve orada uygulanan kirli yöntemleri göremeyen  gerici unsurlar var . Parlamentonun, burjuvazinin kitleleri aldatması için bir araç olarak yararlandığını söylüyorsunuz. Fakat bu iddia size karşı çevrilmelidir ve  bu iddia sizin tezlerinize ters düşer. Burjuvazi tarafından aldatılan gerçekten geri kitlelere parlamentonun gerçek karakterini nasıl teşhir edeceksiniz? Parlamentonun içinde olmadan onun dışında kalmış iseniz, parlamento içinde dönen çeşitli oyunları ya da çeşitli partilerin durumlarını (konular üzerine aldıkları siyasi tavırları)  nasıl teşhir edeceksiniz? 

Eğer Marksist isen, kapitalist toplumda sınıflar arası ilişki ile partiler arası ilişki arasında sıkı bir bağ olduğunu kabul etmek zorundasınız. Tekrarlıyorum, eğer parlamentonun üyesi değilseniz ve parlamenter çalışmayı reddediyorsanız, bütün bunları nasıl (teşhir edebileceksiniz) gösterebileceksiniz? Rus devrim tarihi bize emekçi halk kitleleri, köylüler, küçük memurlar, eğer kendi deneyimlerinden geçmemiş olsalardı, (parlamentonun iç yüzüyle ilgili) hiçbir iddianın onları ikna edemeyeceğini  açıkça göstermiştir.

Burada, parlamenter mücadeleye katılmanın zaman kaybı olduğu iddia edilmiştir. Tüm sınıfların parlamentoya olduğu kadar ilgilendikleri başka hiç bir kurum düşünülebilir mi? Bu, yapmacık (suni) olarak yaratılamaz. Eğer bütün sınıflar parlamenter mücadele içine çekiliyorsa, bunun nedeni sınıf çıkarlarının ve düşmanlıklarının parlamentoda yansımasıdır.

Kapitalizmi tek bir darbede devirebilecek, örneğin,  bir genel grevin her yerde ve hemen oluşturulması mümkün olsaydı, o zaman devrim bir sürü ülkede şimdiden gerçekleşmiş olurdu. Fakat gerçekleri göz önünde bulundurmalıyız, parlamento sınıf mücadelesinin bir sahnesidir. Yoldaş Bordiga ve onun görüşlerini paylaşanlar, kitlelere gerçekleri söylemek zorundadırlar.

Almanya, parlamentoda bir komünist grubun bulunabileceğine ilişkin en iyi örnektir. İşte bu nedenle kitlelere dürüstçe "güçlü örgütü olan bir parti oluşturamayacak kadar zayıfız" demeliydiniz. Söylemeniz gereken gerçek  bu olurdu. Ama zayıflığınızı kitlelere itiraf etseydiniz, o zaman onlar sizin destekleyiciniz değil rakibiniz olurlardı; parlamentarizmin destekleyicisi olurlardı.

Eğer: "işçi kardeşler, biz o kadar zayıfız ki parlamentodaki üyelerini bu konuya eğilmeye zorlayacak kadar disiplinli bir parti bile kuramıyoruz", derseniz o zaman işçiler sizi terk edeceklerdir, çünkü kendilerine soracaklardır: "böylesine zayıf (korkak) insanlarla proletarya diktatörlüğünü nasıl kurabiliriz?"

Eğer aydınların, orta sınıfın ve küçük burjuvazinin proletaryanın zafere ulaştığı gün komünist olacağını sanıyorsanız çok safsınız.

Eğer bu hayali kafanızda taşımıyorsanız, şimdiden proletaryayı kendi çizgisinde ilerlemesi için hazırlamalısınız. Devlet ilişkilerinin hiçbir branşında bu kurala bir istisna bulamayacaksınız. Devrimi takip eden günlerde, her yerde kendilerine komünist diyen oportünizmi savunan, yani komünist partisinin veya proleter devletin disiplinini tanımayı reddeden küçük burjuvaları bulursunuz. İşçileri üyelerini disipline uymaya mecbur eden, gerçekten disiplinli bir parti kurmaya hazırlamadıkça, proletarya diktatörlüğü için hiçbir zaman hazırlanamazsınız.

Sanırım bu, sizin bugünkü yeni komünist partilerinin büyük çoğunluğunun parlamenter mücadeleyi reddetmesinin kendi zayıflıklarından kaynaklandığını kabul etmedeki isteksizliğinize bir açıklama olur. Gerçekten devrimci işçilerin büyük bir çoğunluğunun bizi izleyeceğine ve sizin anti parlamenter tezlerinize karşı olacaklarına inanıyorum.

Çeviri
Erdoğan A
Ocak 17, 2019

Kaynak
Speech On Parliamentarianism

Lenin

The Second Congress Of The Communist International

July 19-August 7, 1920

August 2

Lenin Collected Works Volume 31