Lenin , Çin'de Savaş -117 sene önce yazılmış, Günümüzdeki durumu çarpıcı bir şekilde özetleyen bir yazı
Rusya Çin'le savaşını sona erdirmek üzere: bir kaç askeri bölge seferber edildi, yüz milyonlarca ruble harcandı , Çin'e on binlerce asker yolandı , birkaç savaş verildi, ve üç - beş zafer kazanıldı . Tabii bu zaferler düşmanın düzenli ordularından çok, Çin'li isyancılara , özellikle de silahsız Çin halkına karşı kazanıldı. Çinlilerin kimi sularda boğuldu, kimi öldürüldü, kadınlar ve çocuklar boğazlandı . Yağmaya uğrayan sarayların, evlerin, dükkanların hiç sözünü etmesek de olur. Rus hükumeti ve ona dalkavukluk eden basın zaferi kutluyor, yiğit askerlerin bu son kahramanlığından, Avrupa kültürünün Çin barbarlıgına galebe çalmasından, ve Rusya'nın Uzak Doğuya "medeniyet götürücü misyonu"nun yeni başarılarından duyduğu sevinci dile getiriyor.
Ne varki bu sevinç çığlıkları arasında, sınıf bilincine varmış işçilerin sesleri, milyonlarca emekçinin ileri temsilcilerinin sesleri duyulmuyor . Oysa başarılı yeni harekatın yükünü çekenler, dünyanın bir ucundan öbür ucuna savrulanlar, harcanan milyonları karşılamak için arttırılan vergiler altında ezilen emekçi halktır. O halde önümüzdeki sorunlar şunlar: Sosyalistlerin bu savaş karşısında tutumları ne olmalıdır? Savaş kimlerin çıkarınadır? Şu anda Rus hükümetinin izlediği siyasetin gerçek niteliği nedir?
"Sarı ırkın beyaz ırka duyduğu düşmanlık", "Çinli lerin Avrupa kültüründen ve medeniyetinden nefret etmeleri" diyorlar savaşı destekleyenler. Evet! Çinlilierin Avrupalılardan nefret ettikleri doğudur; doğrudur ya, hangi Avrupalılardan nefret ediyorlar, ve niçin? Cinliler Avrupa halklarından nefret etmiyorlar; onlarla alıp veremedikleri birşey yok. Çinliler Avrupalı hükümetlerinden nefret ediyorlar. Çin'e sırf kazanç için gelenlerden; sözde medeniyetlerini sırf aldatmaca, yağma ve vahşet için kullananlardan; Çin halkını uyutma yolunda afyon ticareti hakkı için Çin'e savaş açanlardan ; yağma siyasetlerini iki yüzlülükle Hıristiyanlığı yayma perdesi ardında gizleyenlerden Çinlilerin nefret etmemeleri mümkün müdür? Avrupa ' nın burjuva hükümetleri uzun zamandan beri Çin'e karşı bu yağma siyasetini sürdürmektedirler; şimdi müstebit Rus Hükümeti de onlara katılmıştır. Bu yağma siyasetine genellikle sömürge siyaseti adı verilir. Kapitalist sanayinin hızla geliştiği bütün ülkeler çok geçmeden kendilerine sömürgeler bulmak zorundadırlar. Bu sömürgeler, sanayisi az gelişmiş, az çok pederşahi bir hayat düzenini hala sürdüren, mamul, eşya pazarı yerine geçebilecek ve büyük karlara kaynak olabilecek ülkelerdir.
.........
Rus işçi sınıfı ve genel olarak emekçi halk Çin' deki toprak gaspından ne gibi bir çıkar sağlıyor? Erkekleri savaşa yollanan binlerce perişan aile; milli borçta ve milli harcamalarda muazzam bir yükseliş; artan vergiler; kapitalistlere, yani işçilerin sömürücülerine daha çok iktidar; işçilere daha kötü yaşama koşulları; köylüler arasında ölüm nisbetinde yükselme Sibirya'da açlık . . . işte Çin savaşının getirecekleri, ve şimdiden getirdikleri! Bütün Rus basını, bütün gazeteler ve dergileri sus pus edilmiştir; Hükümet görevlilerinin izni olmadan hiç birşey basamamaktadırlar. Çin savaşının halka neye mal olduğuna dair kesin bilgilerden yoksun kalmamız bundandır. Ama savaşın yüz milyonlarca ruble masrafı gerektirdiğine hiç şüphe yok.
....
Ancak süngü sayesinde kendilerini iktidarda tutabilen, her an halkın öfkesini kısıtlamak yada bastırmak zorunda olan hükümetler, halkın hoşnutsuzluğunun hiç bir zaman giderilemiyeceğini, ve hükümetten hoşnutsuzluğu bir başka hedefe yöneltmek gerektiğini çoktan kavramışlar. Oysa Çin halkı hiç bir zaman, hiç bir surette Rus halkını ezmemiştir. Cin halkı da Rus halkının çektiği cefayı çekmektedir:
Rus işçi sınıfı, halk yığınlarının hala içine gömülü oldukları siyasi baskıdan ve bilgisizlikten kurtulmaya başlamıştır. Dolayısıyla sınıf bilincine ermiş bütün işçilerin görevi, milli nefret duyguları nı kışkırtıp emekçi halkın dikkatini gerçek düşmanlarından başka hedeflere çevirenlere olanca güçleriyle karşı durmaktır. Çarlık Hükümetinin Cin siyaseti, halkın yoksulluğunu büsbütün arttıran, halkı büsbütün yozlaştıran ve ezen bir siyasettir. Çarlık Hükümeti halkımızı esaret altında tutmakla kalmıyor, onu kendi esaretlerine başkaldıran başka halkları bastırmaya da gönderiyor.
Ellerini kollarını bağlayıp birleşmelerini ve kendilerini savunmalarını önlediği Rus işçilerinin Rus kapitalistlerince sömürülmesine yardımcı olmakla kalmıyor, bir avuç zenginin ve soylu kişin in çıkarı için diğer halkları soyup savana çevirmeye asker yolluyor. Savaşın emekçi halkın sırtına yıktığı yeni yükü kaldırmanın bir tek yolu vardır,..... hükümetin istibdadına son vermeli, onu bir saraylı çetesinin çıkarlarından gayri çıkarları göz önünde tutmaya zorlamalıdır.
Eylül - Ekim 1900'de yazılmış,
Hiç yorum yok