Troçkist "ENTRİST" lerin Kapitalist Ülkelerdeki Faaliyetleri

Mikhail Basmanov
Çağdaş Troçkizm ve Karşı Devrimci Özü

Gelişmiş kapitalist ülkelerde faaliyet gösteren Troçkistlerin kullandıkları araç ve yöntemler, anti-emperyalist ve anti-feodal mücadele veren ülkelerde kullandıkları araç ve yöntemlerden bazı bakımlardan farklıdır.

Savaşı izleyen yıllarda, bu ülkelerdeki Troçkistler, Troçkizmle ortak hiç bir yanları yokmuş gibi, anti-komünist fikirlerini gizleme yöntemlerine büyük bir önem verdiler.

Bu arada, gazeteler yayımlanmaya ve Troçkistlerle ilişkisini gizleyen ve hatta Troçki’yi ve onun görüşlerini coşkuyla reddeden örgütler kurmaya giriştiler. İngiltere’de 1940′ların sonlarında, Troçkist Socialist Appeal gazetesiyle aynı zamanda ortaya çıkan ve ondan pek az farklı olan Socialist Outlook adlı gazete yayımlandı. Ötekinden tek farkı Troçkizmin sözünü etmeksizin Troçkist bir çizgi izlemesiydi. Socialist Outlook gazetesinin sayfalarında zaman zaman gazetenin Troçkizmle suçlanmasından duyulan «kızgınlığın» belirtildiği makaleler dahi yer alıyordu.Troçkistler gazeteyi kendilerinin yayımladıklarını ancak daha sonraları itiraf ettiler.

1957′de İngiliz Troçkistlerinin gazetesi Newsletter’in yayımlanması da aynı şekilde örgütlendi. Önceleri bu, «bağımsız bir gazete», «çeşitli görüşleri savunan sosyalistler için açık bir platform» olarak sunuldu. Gerçekte bu gazete çok geçmeden Troçkistlerin, komünist partilere ve sosyalist ülkelere hakaretlerle dolu suçlamalarda bulundukları bir platform haline geldi. Bir süre Troçkizmden sözetmekten kaçındı; Troçkizmle arasındaki bağları bile reddetti, ama sonra maskesi düştü.

Troçkistler daha sonra başka birşey düşündüler. Biraraya getirdikleri grupların «bağımsız» olduklarını uydurmaya başladılar. 1959 Şubat’ında İngiltere’de «Sosyalist İşçiler Birliği» kuruldu. Bu «birlik», «kendisini bir işçi sınıfı partisi olarak sunmayan, ama böyle bir partinin yaratılması için aynı rotayı izleyen» bir örgüt olarak düşünüldü. Bu örgütün yayınlarında Troçki’den ya da «Dördüncü Enternasyonal»den sözedilmeksizin Troçki’nin görüşlerinin propagandası yapılıyordu. Ancak 1960 Mayıs’ında, «birlik» liderleri bir açıklama yaparak Troçkizme bağlılıklarını itiraf ettiler.

«Dördüncü Enternasyonal» İngiliz Troçkistlerinin «deneyleri» üzerinde büyük ölçüde durdu ve bu deneylerin Troçkizme karşı önyargıları ortadan kaldırarak bütünüyle haklı çıktığı yargısına vardı. Paris «sekretarya»sı bu bölücü faaliyet yöntemlerini bütün «bölüm»lerine tavsiye etti. [12]

Sözde bağımsız gazeteler ve dergiler dağıtmakla yetinmeyen Troçkistler, birtakım insanların bulup okuyacaklarını umdukları anti-komünist öğütler ve fikirler veren imzasız bildiriler ve kitapçıklar yayımladılar.

Düşüncelerinin bütünüyle sergilenmesini göze alamayan küçük Troçkist gruplar çoğu zaman «iğneleme» taktiklerine başvururlar; bugün bir sorundan, ertesi gün bir başka şeyden sözederler. Her defasında hedefleri aynıdır: Komünist Partilerin siyasal çizgisinin doğruluğuna kuşku düşürmek; Sovyetler Birliği ve öteki sosyalist ülkeleri, bir bütün olarak uluslararası komünist hareketi kötülemek.

Kanada Komünist Partisinin yayın organı The Marxist Review’da belirtildiği gibi, bazen «saldırılarının temeli olarak, kendilerince yalanlardan daha etkili olan yarı-doğruları kullanırlar.» [13]

Burada da Troçkistler, kapitalist ülkelerde çalışırken, «Ayrıntıda kalan konulara ve uygulama yöntemlerine ağırlık vererek, Marksizm-Leninizme karşı olduklarını gizleme tekniğini son derece geliştirmiş olan» öncülerinin savaş öncesi politikasını sürdürdüklerini gösterdirler. [14

"Troçkizmin İngiliz fraksiyonları"nı hicveden bir karikatür. Troçkizm etkili olduğu her yerde örgütsel ve ideolojik bölücülük demektir.

Troçkist bukalemunlar «entrizm» politikasını yürütürken, ilgiyi üzerlerinde toplamak için her türlü hileye başvurmaya hazırdırlar. Neuvsletter’ı «bağımsız bir gazete» olarak çıkartırken, işçi sınıfının hayati öneme sahip taleplerini (ücret artışı, iş saatlerinin azaltılması v.b.) savunur güründüler. Oysa çok iyi bilindiği gibi, programlarında bu sorunlara her zaman için çok önemsiz bir yer vermişlerdir. Gazetenin bir Troçkist yayını olduğu açıkça ilân edildikten sonra, işçi sınıfının durumunun savunulmasına duydukları ilgi tükendi. Gazetenin sayfaları, alışılagelmiş aşırı-sol sözler ve işçilerin ekonomik çıkarları için verdikleri mücadeleye ilişkin bildiri üslûbunda yazılmış yazılarla canlandırıldı.

Kapitalist ülkelerde «entrizm»in başlıca hedeflerinden biri Sosyal-Demokrat Partilerdi.

Fransa’da Troçkistler, daha 1930′larda, entrikalarının hedefi olarak sosyalist SFİO partisini ve «Sosyalist Gençlik» örgütünü seçmişlerdi. 1947′de gençlik örgütünün liderliğine ve gazetesi Kızıl Bayrak’a sızdılar. Bu örgütün yıkılmasına neden olduktan sonra, yeni bir örgüt kurdular: resmi olarak Troçkist bir örgüt olmayan Devrimci Gençlik Hareketi. [15]

Japon Troçkistleri Sosyalist Parti içinde son derece aktiftirler. Ondan, fikirlerini yaymak için bir platform olarak yararlanmaya çalışırlar. Sosyalist Partinin giderek azalan etkinliği ve 1970 Temsilciler Meclisi seçimlerindeki acı yenilgisi bazı Japon sosyalistlerince, Troçkist faaliyetin bir sonucu olarak görülmektedir.

Troçkistlerin uzun süredir İngiliz İşçi Partisiyle ilgileniyor olmaları rastlantı değildir. Partinin geçirdiği bunalımın, üyelerin liderlerinin politikasına duydukları hoşnutsuzluğun ve partinin örgütsel dengesizliğinin, «entrizm» politikasını yürütmek için elverişli koşullar yarattığını düşünmektedirler.

1947′de «Dördüncü Enternasyonal» başkanlığı şunu açıkladı: İngiltere’de tehlikeli bir şekilde durgunlaşan hareketimiz, şimdi yeniden canlandırılabilir; ve işçi partisi içinde yaygın, dikkatle hazırlanmış, sistematik bir çalışma uygulamaya başlanırsa önemli ölçüde güçlenebilir. [16]

Troçkistler bu buyruğa uyarak İşçi Partisinin çatısı altında, görüşlerini parti üyelerine çeşitli düzenlerle kabul ettirmeyi amaçlayan «Sosyalist Kardeşlik» adlı bir örgüt oluşturdular. «Sosyalist Kardeşlik» İşçi Partisinden çıkarıldığı zaman Troçkistlerin faaliyet alanları daraldı. Yine de, İngiliz Troçkistlerinin lideri Healey İşçi Partisi içinde önemli sayıda taraftarının Troçkist görüşleri savunmaya devam ettiklerini iddia etmektedir.

Troçkistler, İşçi Partisine bağlı sosyalist gençlik örgütünde, uzun zaman benzer bir çalışma yürüttüler. 1965′de üyelerden bir kısmını örgütten uzaklaştırmayı başardılar ve bir konferans düzenleyerek örgütün ulusal komitesini seçtiler. Konferans, örgütün resmi yayın organı olarak İngiliz Troçkistleri tarafından birkaç yıldan beri yayınlanmakta olan Troçkist Keep Left gazetesini benimsedi. Troçkist grup örgütün eski adını almış olduğu için, İşçi Partisi bundan sonra kendi gençlik örgütünü «İşçi Partisi Genç Sosyalistleri» diye adlandırmak zorunda kaldı.

Troçkistler, «entrizm» politikasını Komünist Partilere karşı da uygulamaya çalışırlar. «Dördüncü Enternasyonal»in liderlerinden biri olan Frank, Komünist partilerin içinde yıkıcı çalışmalar yürütmek için üstesinden gelinmesi gereken büyük güçlüklere dikkati çekti. Özellikle, sosyal-demokratların başıboş örgütleri ve ideolojileriyle açık ve saldırgan bir «entrist» faaliyete yol açmalarına karşılık, komünistlerin, Troçkistlerin eylemlerine karşı o kadar sabırlı davranmayacaklarını belirtti.

1964′de Troçkistler İngiltere’de özel bir grup kurarak, bu gruba İngiliz Komünist Partisine ve komünist gençlik örgütüne sızmak için taktikler geliştirme görevini verdiler. Ancak, kazançları aşırı-devrimci sözlere kapılan birkaç öğrenciden öteye gidemedi.

İngiliz Komünist Partisinin teorik organı Marxism Today, «Troçkistlerin Komünistler arasında çevirdikleri entrikaların başarısızlığa uğramaya mahkum» olduğunu yazdı: «Komünist Partisi içinde ‘Gizli’ çalışma zor bir iştir. Sizin Troçkistiniz ağzını açmadan iş göremez; ağzını açtığı zaman da Troçkist görüşler bir bir ortaya dökülür… Bizim tüzüğümüz farklı görüşler ileri sürme ve düşüncelerini koruma hakkını garanti eder. Ancak Partimiz, programımızı, tüzüğümüzü, şimdiki politikamızı kabul etmeyenlere açık değildir.» [17]

Marxism Today, Komünistleri, Troçkistlerin hile dolu taktiklerine karşı daha uyanık olmaları gerektiğini söyleyerek uyardı: «Komünistler, görüşleri bizimkilerle özdeş olmayan bireylerle, Parti’yi bir platform olarak kullanmalarına izin vermememiz gerekenleri ayırdedebilmek için siyasal sorunların tartışılmasında son derece hazırlıklı olmalıdırlar. Hoşgörüsüzlük ve önemli olmayan ayrılıkları Troçkist olarak değerlendirme tehlikesi vardır… Hiç bir şey Partimize, boğucu tartışmalardan, ya da üstünde yeterince düşünmeden bazılarına Troçkist damgası vurmaktan daha fazla zarar veremez. Ancak, ‘entrizm’ ustalarının hilelerini uygulamalarına izin vermek aynı derece zararlıdır. Üyelerimizin, fikirlerimiz ve politikamız için verecekleri siyasal savaş, onları yenilgiye uğratacaktır.» [18]

«Entrist» taktikleri yürütürken, Troçkistler, herşeyden önce gençlikle ilişki kurmaya çalışırlar. 1969′da Paris «Sekretarya»sının «kongre»sinde «genç işçiler ve öğrenciler arasında çalışma yapılması» kararlaştırıldı. Şunları söylüyorlardı: «Dokuzuncu Dünya Kongresi, genç işçiler ve öğrencilerle çalışmanın, Enternasyonal’in yakın gelecekte göğüslemeye hazırlıklı olmasını gerektiren önemli bir sorun haline geldiğini yeniden belirtir.»[19] Kongre bütün bölümlerini, en iyi kaynaklarını, bu çalışmanın teşviki için harekete geçirmeğe çağırdı.

Troçkistler, gençlikle daha yaşlı kuşağı karşılaştırarak, gençlerin «geçmişte yapılan yanlışların ve kuşkuculuk mirasının kamburlarından» kurtulmuş olduğunu iddia ederler: «Troçkizme karşı tavrında gençliğin hiç bir ön yargısı yoktur.», «Troçkizm onun için bir umacı değildir.» Bu tür açıklamalar «Dördüncü Enternasyonal»in, bir kısım genç insanların Troçkistlerin geçmişteki ve bugünkü faaliyetlerine ilişkin çarpıtılmış görüşlerinden yararlanmaya karar vermiş olduğunu gösteriyor.

Troçkistler, gençliğin, barıştan yana ve Vietnam’daki Amerikan saldırısına karşı hareketlere gün geçtikçe daha fazla katılmasına büyük bir ilgi gösteriyorlar. «Kongrelerinde», gençliğin, bu hareketin «en radikal kanadı» olmaya başladığını kararlaştıran Troçkistler, genç barış savaşçılarının saflarında «gedik açma» faaliyetinde bulunacaklarını ilân ettiler.

«Dördüncü Enternasyonal» taraftarları, gençlerden «entrizm»in özellikle geliştirilmiş bir biçimi için yararlanmaya kararlıdırlar. Troçkistler gençliğin bu kesiminin, Troçkist görüşleri sindirdiği zaman, bunları, kitlelerin gözünden düşmüş olan «Dördüncü Enternasyonal» casuslarından daha iyi yayacağına inanmaktadırlar. İngiliz «Sosyalist İşçiler Birliği»nin 1968 Haziran’ında düzenlediği konferansta, bu gençlerin işçilerle bağ kurmak için iş yerlerinde ve fabrikalarda «entrizm»i yürütme planlarına katılmaları gerektiği belirtildi.

Bu şekilde, kapitalist ülkelerdeki devrim hareketi içinde «entrizm»i yürüten Troçkistler, çalışan nüfusun öteki katmanlarını çeşitli düzenlerle işçi sınıfından uzaklaştırmak için her fırsatı değerlendirdiler. Her yerde ve hiç bir sorumluluk duymadan, emperyalizme yardımcı olan ve sınıf mücadelesinin hayati sorunları ve ihtiyaçları karşısında çaresizlik ve yılgınlık yaratan bir politika sürdürüyorlar.

Aynı rol Ulusal Kurtuluş Mücadelesi veren ülkelerdeki «entrist» Troçkistlerce de benimsenmiştir. Bu ülkelerde çağdaş Troçkizm,«emperyalizmin ve gericiliğin elinde ilkel bir araç» haline gelmiştir. 1966 Ocak ayında Havana da düzenlenen Üç Kıta [Tricontinental] konferansında konuşan Fidel Castro böyle diyordu.[bkz. Fidel Casrto, Tricontinental kapanış konuşması, "Troçkizm: Emperyalizmin ve Gericiliğin Kaba bir Aracı"] Bu yerinde tanımlama, Ulusal Kurtuluş Mücadelesi çerçevesindeki Troçkist faaliyetin, karşı-devrimci, emperyalizm-yanlısı karakterini yansıtıyor.

DEVAM

TROCKISTLER ULUSAL KURTULUSHAREKETI DUSMANLARINA NASIL YARDIM EDIYORLAR?