Lenin- Tolstoy ve Modern İşçi Hareketi
Collected Works, Volume 16, pages 330-332.
Rusya'nın hemen hemen tüm büyük şehirlerindeki Rus işçileri, LN Tolstoy'un ölümüyle bağlantılı olarak yanıtlarını zaten verdiler ve şu ya da bu şekilde, ortaya çıkan en dikkate değer bir dizi sanat eseri üreten, onu dünyanın büyük yazarları arasına yerleştiren, ve muazzam bir güç, özgüven ve samimiyetle modern politik ve sosyal sistemin temel özellikleriyle ilgili bir dizi soruyu gündeme getiren yazara karşı tutumlarını dile getirdiler.
Sonuç olarak, bu tutum Üçüncü Duma'da işçi vekilleri tarafından gönderilen telgrafta, gazetelerde yayınla ifade edildi.
L. Tolstoy edebiyat kariyerine serfliğin hala var olduğu, ancak çoktan günlerinin sonuna geldiği bir dönemde başladı. Tolstoy’un temel faaliyeti, iki dönüm noktası olan 1861 ve 1905 arasında uzanan Rus tarihinin o dönemine denk geliyor.
Bu dönem boyunca serfliğin izleri, onun doğrudan kalıntıları, ülkenin tüm ekonomik (özellikle kırsal kesimde) ve siyasi yaşamına nüfuz etti. Ve aynı zamanda bu, kapitalizmin aşağıdan yukarı hızlanan büyümesi ve yukarıdan aşağı aşılanması dönemiydi.
Serfliğin kalıntıları neyle ifade edildi? Hepsinden daha açık ve en açık olanı, Rusya'da, esas olarak bir tarım ülkesi, o zamanlar tarımın, 1861'de toprak ağalarının yararına kesilmiş eski feodal tahsisatlar üzerinde, modası geçmiş, ilkel yöntemlerle çalışan harap, yoksullaşmış bir köylülüğün elinde olması gerçeğidir.
Öte yandan tarım, Orta Rusya'da toprağı , tahta sabanlarla ve köylülerin atlarıyla "sınırlı topraklar", çayırlar, sulama yerlerine erişim karşılığında emek kullanımıyla eken toprak ağalarının elindeydi. vb. Tüm çıkar ve amaçlara göre bu, ekonominin eski feodal sistemiydi. Bu dönem boyunca Rusya'nın siyasi sistemi de feodalizm ile yayıldı. Bu, devletin 1905 teki ilk değişiklik hamlesinden önceki anayasasından, toprak soylularının devlet işleri üzerindeki baskın etkisinden ve aynı zamanda büyük ölçüde, özellikle de daha yüksek rütbeli olan yetkililerin sınırsız gücünün topraklı soylulardan geldiği oldukça aşikardır.
1861'den sonra bu eski ataerkil Rusya, dünya kapitalizminin etkisi altında hızla dağılmaya başladı. Köylüler açlıktan ölüyor, daha önce hiç olmadığı kadar perişan oluyor, kasabalara kaçıyor ve toprağı terk ediyordu. Mahvolmuş köylülerin “ucuz emeği” sayesinde demiryolları, fabrikalar ve fabrikaların inşaatında patlama yaşandı. Rusya'da büyük ölçekli ticaret ve sanayi ile birlikte büyük finans kapital gelişiyordu,
Sanatçı Tolstoy'un eserlerine ve düşünür Tolstoy'un görüşlerine yansıyan, eski Rusya'nın tüm eski “sütunlarının” bu hızlı, acı verici, şiddetli yıkımıydı.
Tolstoy, toprak ağalarının ve köylülerin yaşam tarzı olan Rusya'nın kırsal kesimi hakkında olağanüstü bilgiye sahipti. Sanatsal üretimlerinde dünya edebiyatının en iyi yapımları arasında sayılan bu yaşamın tasvirlerini verdi. Kırsal Rusya'nın tüm "eski sütunlarının" güçlü bir şekilde yıkımı onun dikkatini artırdı, çevresinde olup bitenlere olan ilgisini derinleştirdi ve onun tüm dünya görüşünde radikal bir değişikliğe yol açtı.
Tolstoy doğumu ve eğitimi ile Rusya'daki en yüksek toprak sahibi soylulara ait bir kişiydi. Bu çevrenin tüm alışılmış görüşlerinden koptu ve devamındaki çalışmalarında, kitlelerin köleleştirilmesine, yoksullaştırılmasına, köylülerin ve genel olarak küçük mülk sahiplerinin yıkımı, tüm çağdaş yaşamı yukarıdan aşağıya nüfuz eden zorlama ve ikiyüzlülük üzerine dayanan devlet, kilise, sosyal ve ekonomik kurumlara şiddetli eleştirilerle saldırdı.
Tolstoy’un eleştirisi yeni değildi. Kendisinden çok daha önce hem Avrupa hem de Rus edebiyatında Emekçi halkın dostları tarafından söylenmemiş yeni hiçbir şeyi söylemedi. Ancak Tolstoy'un eleştirisinin benzersizliği ve tarihsel önemi, sadece dahi sanatçıların sahip olduğu bir güçle, bu dönemin Rusya'sındaki en geniş halk kitlelerinin, yani kırsal, Rus köylüsünün görüşlerindeki radikal değişimi ifade etmesinden kaynaklanmaktadır. Çünkü Tolstoy’un çağdaş kurumlara yönelik eleştirisi, modern işçi hareketinin temsilcilerinin aynı kurumlara yönelik eleştirilerinden, Tolstoy’un bakış açısının, Tolstoy'un eleştirisine ve doktrinine dahil ettiği psikolojinin ataerkilliğin, saf köylünün olması gerçeği nedeniyle farklıdır.
Tolstoy'un eleştirisi, kitlelerin acılarının gerçek nedenini bulmak için “köklere inme” çabasında sırf bu eleştiri feodalizmden özgürlüğe yeni ortaya çıkmış milyonlarca köylünün fikirlerinde keskin bir değişimi ifade ettiği için ve bu özgürlüğün yeni yıkım, açlıktan ölüm, şehir nüfusunun alt katmanları arasında evsiz bir yaşam vb. anlamına geldiğini gördüğü için eleştiri gerçekten böylesine duygusal bir güç, böylesine bir tutku, ikna, tazelik, samimiyet ve korkusuzluk ile işaretlenmiştir.
Tolstoy onların siyasal yaşamdan yabancılaşmalarını, onların mistisizmini, dünyadan uzak durma arzularını, "kötülüğe direnmemeyi", ve onların kapitalizme ve "Paranın gücü"ne karşı aciz lanetlerini, yani onların duygularını o kadar sadık bir şekilde yansıttı ki, onların saflıklarını kendi doktrinine ithal etti,.
Milyonlarca köylünün protestosu ve çaresizliği - bunlar Tolstoy'un doktrininde birleştirildi.
Modern işçi hareketinin temsilcileri, protesto edecek çok şeylerinin olduğunu ancak umutsuzluğa düşecek hiçbir şeylerinin olmadığının farkındalar. Umutsuzluk, yok olmakta olan sınıfların tipik bir örneğidir, ancak ücretli işçi sınıfı, Rusya dahil her kapitalist toplumda kaçınılmaz olarak büyüyor, gelişiyor ve güçleniyor.
Umutsuzluk, kötülüğün nedenlerini anlamayan, çıkış yolu göremeyen ve mücadele edemeyenlerin tipik bir özelliğidir. Modern endüstriyel proletarya, bu tür sınıfların kategorisine ait değildir.
Lenin
Çeviri; Erdogan A
Mayıs 2021
Hiç yorum yok